کشمکش بین آیت الله خامنه ای و شُرکا با فراکسیون نظام - امنیتی دولت بر سر تصرُف پُست ریاست جمهوری به لشکرکشی آشکار دو طرف فراروییده است. روز گذشته (دوشنبه) نیروی انتظامی جمهوری اسلامی، یک مجموعه به ظاهر تحت اداره دولت نیز به صف آرایی در برابر گردهمایی رُقبا در استادیوم آزادی پرداخت و بدین ترتیب در کنار دوایر و مقامهای نظامی دیگری قرار گرفت که پیشتر با همین هدف به میدان فرستاده شده بودند.
پاسدار احمدی مُقدم، سرکرده نیروی انتظامی، بدون آنکه تلاش زیادی به خرج دهد تا دلایل حرفه ای و سازگار با شُغل خود برای مُخالفت با گردهمایی مزبور بیاورد، به گونه روشن، "تاثیر منفی در حماسه سیاسی"، "خدشه دار کردن اعتماد عُمومی" و "صرف مبالغ گزاف" را به عُنوان علت جبهه گیری در برابر آن بر شمرد.
در روزهای گذشته دو مقام نظامی دیگر، پاسداران حسن فیروزآبادی و رحیم صفوی نیز نسبت به فعالیتهای انتخاباتی فراکسیون رقیب هُشدار داده بودند. آقای فیروز آبادی این فعالیتها را سبب "تنش در جامعه" دانسته بود و آقای صفوی، "دُشمنان داخلی" را تهدید کرده بود که اگر بخواهند "قبل و بعد از انتخابات در تهران و شهرهای دیگر فتنه و آشوب راه اندازی کنند، با صلابت با آنان برخورد خواهد شد".
همزمان، شورای نگهبان نیز خط و نشان کشیده بود: "فعالیتهای انتخاباتی زودهنگام و اعلام کاندیداتوری برخی افراد، در بررسی صلاحیت نامزدها مد نظر قرار می گیرد."
به همان روشنی که وزنه سنگین نیروهای نظامی در کارزار علیه گردهمایی دولت مُشاهده پذیر است، به همان خوبی نیز هراس "رهبر" و شریکانش که نیروی مُحرک این هُجوم است را نیز می توان دید. این در حالی است که بنا به گُفته رسانه های حُکومتی، پایه و ساز و کار تجمع مزبور بر بسیج اجباری کارمندان و کارکنان دستکم 20 سازمان، وزارت خانه و نهاد دولت قرار گرفته است. آنها همچنین از صرف مبالغ هنگُفت برای پذیرایی "کیک و ساندیس" از میهمانان خبر داده اند.
واکُنش سراسیمه و مُبالغه آمیز ولی فقیه و زیردستانش به یک نمایش تبلیغاتی در این سطح، به خوبی درجه نازل ثبات "نظام" و وضعیت مُتزلزل آن را آشکار می سازد. آقای خامنه ای از آثار اجتماعی معرکه انتخابات و استفاده "دُشمن" یا به بیان دیگر، جامعه از فضای درگیری و رقابت آشتی ناپذیر در "بالا" نگران است. او با به میدان آوردن قُشون برای جلوگیری از تحرُک بی مایه رقیب در یک استادیوم، گُنجایش اندک "نظام" برای جذب حتی یک قطره و واژگون نشدن و نیز ظرفیت نیرومند جُنبش اجتماعی و توده مُعترض را یادآور شده است.منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر