فاصله کوتاه بین اجبار تا ثواب شرکت در نمایش انتخابات

نوک کوه یخی "چالش امنیت انتخابات" بیرون آمده است و زیر فشار فزاینده از دو سو، باقیمانده این حجم مُتراکم نیز در حال به سطح آمدن است. از یک طرف انرژی آزاد شده از تحریم گسترده نمایش انتخابات، وزنه سنگینی را در تعادُل ناپایدار کنونی میان حکومت قرار می دهد و از طرف دیگر، جدال دسته بندیهای درونی دستگاه قُدرت برای حذف یکدیگر، هر چه بیشتر خصلت آشتی ناپذیری به خود می گیرد.

امروز تریبونهای رسمی در جمهوری اسلامی بر پا نمی شوند مگر برای تهدید رای دهندگان به شرکت در نمایش حُکومتی و یا - همزمان با آشکار گردیدن بیهودگی چنین ترساندنهایی -، التماس به آنها برای همین کار.

در حالی که پایوران نظامی و امنیتی حُکومت به خط کشی جنگی میدان انتخابات مشغولند و دوست و "دُشمن" را نشانه گذاری می کنند، مقامهای واقع بین تر، گویه مُتفاوتی را برای رونق بخشیدن به بساط بی مُشتری برگزیده اند.

پاسدار صفار هرندی، وزیر ارشاد پیشین و مُشاور کنونی سرکرده سپاه پاسداران هُشدار داده است که "تحریم انتخابات پیش روی مجلس یکی از راهبُردهای آمریکا" است و آقای مُحمد حُسینی، جانشین وی در همین وزارتخانه یقه درانده: "تحریم انتخابات به هر شیوه و شکلی، در واقع ایستادن در مقابل نظام است."

آیت الله مکارم شیرازی اما به نظر می رسد به نفوذ استدلال تُفنگچیها و شلاق کشها اُمید زیادی نداشته باشد. او غلغلک باورهای مذهبی را همچنان بی دردسر و نزدیک ترین راه به خط کردن رمه ی اُمت می داند و بر این اساس شرکت نکردن در معرکه انتخابات را "معصیت و گُناه" معرفی کرده و فتوا داده: "شرکت نکردن در انتخابات بدون عذر شرعی جایز نیست."

روی همین خط، خانُم فاطمه رهبر، یک نماینده "اُصولگرا" ی مجلس مُلاها فاش ساخته است که تا چه اندازه سقف انتظارات "نظام" از پروژه حساس خود پایین آمده و بر آن سنگینی می کند. وی مُلتمسانه از مردُم خواسته به حُکومت رحم کنند: "حتی رای دادن با برگه سفید هم در نظام جمهوری اسلامی ارزش و ثواب دارد."

این متُد نرمی است که به احتمال زیاد در روزهای باقیمانده تا کنار رفتن پرده نمایش، هواداران بیشتری خواهد یافت؛ بیش از همه به این دلیل که اکنون و در دقیقه 90، ابعاد تحریم توده ای برای مقامها و لایه های غیر نظامی حُکومت بیشتر آشکار گردیده و سراب بودن چشم انداز ارایه شده از سوی چکمه پوشان مبنی بر سرکوب جامعه و مُنفعل کردن آن، با چشم غیر مُسلح هم مُشاهده پذیر شده است.

منصور امان