روز گذشته (پنجشنبه) خانم کاترین اشتون، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در حاشیه اجلاس وزرای خارجه آن در بروکسل، خواستار حل مناسب و رضایت بخش مساله ساکنان کمپ اشرف شد. خانم اشتون در این جلسه گفت: "مهمترین مساله در حال حاضر تامین امنیت ٣٤٠٠ نفر از اعضای و طرفداران سازمان مجاهدین خلق ایران در اردوگاه اشرف است. دولت عراق قصد دارد این اردوگاه را تا پایان ماه جاری دسامبر ببندد و به همین دلیل سازمان مجاهدین خلق ایران و نهادها و شخصیتهای بین المللی نگران سرنوشت و امنیت این پناهندگان هستند."
خانم اشتون تصریح کرد : "مسوول رسیدگی به پروندهاردوگاه اشرف در بدو امر سازمان ملل است و اتحادیهاروپا در نظر دارد در همکاری تنگاتنگ با سازمان ملل، راه حل رضایت بخشی برای مساله ساکنان اردوگاه اشرف بیابد."
این درحالی است که استروان استیونسون، نماینده اسکاتلند در پارلمان اروپا، روز چهارشنبه در بروکسل گفت: "دولت عراق مشغول آماده سازی برای اجرای مهلت اعلام شده برای تعطیلی اردوگاه اشرف است و آنها می خواهند کشتار بزرگی به راه بیاندازند. ما از دولت عراق و نیز وزیران خارجه اتحادیه اروپا می خواهیم جلوی این برنامه را بگیرند."
استیونسون همچنین خبر داد که تلاش دارد تا پیش از برگزاری جلسه وزیران خارجه اتحادیه اروپا در مورد ایران، درخواستی برای آنها آماده کند تا به این مساله واکنش جدی و به موقع نشان دهند.
همه این اتفاقات در حالی به وقوع می پیوندد که دولت نوری مالکی در عراق اولتیماتوم داده است که تا پایان سال جاری (حدود یک ماه دیگر) کمپ اشرف را بسته و ساکنان آن را از عراق اخراج یا به منطقه دیگری منتقل خواهد کرد. تاکنون تلاش سازمان مجاهدین خلق و بسیاری از پارلمانترهای کشورهای اروپایی و آمریکایی برای پیدا کردن راه حلی مناسب به دلیل سرسختی و پافشاری بر اخراج ساکنان کمپ اشرف از عراق توسط دولت نوری المالکی به نتیجه نرسیده است.
همزمان با نشست وزیران امورخارجه اتحادیه اروپا و اظهارنظرهای نگران کننده درباره سرنوشت ساکنان کمپ اشرف، "سازمان دیده بان حقوق بشر" که مقر آن در آمریکاست، در بیانیه ای "خواهان همکاری کامل سازمان مجاهدين خلق ايران و دولت عراق با کميساريای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان شده است".
"دیده بان حقوق بشر" در حالی سازمان مجاهدین را به همکاری با کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان دعوت می کند که تمامی ساکنان کمپ اشرف توسط این نهاد بین المللی به عنوان پناهنده پذیرفته شده و هواداران مجاهدین ماه هاست که در وین مقابل این نهاد تحصن اعتراضی برقرار کرده و خواهان جدیت آن در برابر وضعیت ساکنان کمپ اشرف هستند.
حال با این اوصاف اگر کسی از سابقه امر با خبر نباشد، گمان خواهد کرد که سازمان مجاهدین خلق در مقابل کمیساریای سازمان ملل سنگ اندازی می کند. و اینگونه "دیده بان حقوق بشر" نه تنها کمکی به حل و فصل این مشکل نکرده، بلکه آگاهانه به مشکل تراشی می پردازد. این سازمان به ظاهر حقوق بشری ارتباطات گسترده ای با بخشی از نهادهای قدرت رژیم جمهوری اسلامی دارد و مدتها آشکارا از برنامه اصلاح طلبان حکومتی حمایت می کرد. در حالی که هیچ سازمان حقوق بشری موفق به مسافرت به ایران نشده است، اعضای این تشکل به راحتی و بدون مشکل به رفت و آمد به داخل کشور اشتغال دارند. بی دلیل نیست که در بیانیه اخیر این نهاد حقوق بشری آمده است: "نيروهای امنيتی عراق و رهبری مجاهدين خلق بايد از خون ريزی بيشتر در اردوگاه اشرف جلوگيری کنند و بگذارند ساکنان اين اردوگاه آزادانه و بدون ترس از مجازات، به طور خصوصی با نمايندگان سازمان ملل ملاقات کنند."
درحالی که تا کنون چندین بار ساکنان کمپ اشرف مورد حمله نیروهای مهاجم عراقی که تعدادی از آنها نیز عضو نیروهای سپاه پاسداران بودند، قرار گرفته، 32 تن از آنها در جریان این حملات به قتل رسیده اند و سازمان مجاهدین برای جلوگیری از کشتار بیشتر از نهادهای بین المللی استمداد طلبیده است، حال چگونه می شود مدافع حقوق بشر بودن و اشک تمساح این نهاد مشکوک را پذیرفت که از قربانیان می خواهد که "از خون ریزی بیشتر جلوگیری کنند"؟
در همین رابطه، ارزیابی دویست تن از نمایندگان پارلمان اتحادیه اروپا از وضعیتی که "دیده بان حقوق بشر" تشریح کرده، بسیار گویا است. آنها می گویند: "حکومت نوری المالکی در نتیجه فشارهای تهران می خواهد اردوگاه اشرف را تعطیل کند تا به این ترتیب، زمینه مقاومت علیه جمهوری اسلامی ایران نابود شود."
از سوی دیگر، "دیده بان حقوق بشر" در انتهای بیانیه خود تصریح می کند: "دولت ایران باید آزادی رفت و آمد، از جمله ترک کشور و امنیت ساکنان اردوگاه اشرف را که مایل اند داوطلبانه به ایران باز گردند، تضمین کند."
به این ترتیب می شود دم خروس درازی را دید که از زیر قبای این بشر دوستان ضمانت خواه از رژیم جمهوری اسلامی بیرون زده است.ساکنان کمپ اشرف بخشی از نیروهای مبارز اپوزیسیون ایرانی هستند که سالهاست در عراق ساکن اند. آنها از سوی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان به عنوان پناهنده سیاسی پذیرفته شده اند. حال چرا این نهاد بین المللی از وظایف خود سر باز می زند و به جای آن "دیده بان حقوق بشر" مشغول نصیحت به مجاهدین برای عدم خونریزی شده است را این روزها باید در بحران منطقه ای و مبارزات مردم ایران با رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی یافت، نه در بیانیه های جانبدارانه مدعیان دیده بانی حقوق بشر که عدسیهای دوربین خود را وارونه تنظیم کرده اندجعفر پویه
خانم اشتون تصریح کرد : "مسوول رسیدگی به پروندهاردوگاه اشرف در بدو امر سازمان ملل است و اتحادیهاروپا در نظر دارد در همکاری تنگاتنگ با سازمان ملل، راه حل رضایت بخشی برای مساله ساکنان اردوگاه اشرف بیابد."این درحالی است که استروان استیونسون، نماینده اسکاتلند در پارلمان اروپا، روز چهارشنبه در بروکسل گفت: "دولت عراق مشغول آماده سازی برای اجرای مهلت اعلام شده برای تعطیلی اردوگاه اشرف است و آنها می خواهند کشتار بزرگی به راه بیاندازند. ما از دولت عراق و نیز وزیران خارجه اتحادیه اروپا می خواهیم جلوی این برنامه را بگیرند."
استیونسون همچنین خبر داد که تلاش دارد تا پیش از برگزاری جلسه وزیران خارجه اتحادیه اروپا در مورد ایران، درخواستی برای آنها آماده کند تا به این مساله واکنش جدی و به موقع نشان دهند.
همه این اتفاقات در حالی به وقوع می پیوندد که دولت نوری مالکی در عراق اولتیماتوم داده است که تا پایان سال جاری (حدود یک ماه دیگر) کمپ اشرف را بسته و ساکنان آن را از عراق اخراج یا به منطقه دیگری منتقل خواهد کرد. تاکنون تلاش سازمان مجاهدین خلق و بسیاری از پارلمانترهای کشورهای اروپایی و آمریکایی برای پیدا کردن راه حلی مناسب به دلیل سرسختی و پافشاری بر اخراج ساکنان کمپ اشرف از عراق توسط دولت نوری المالکی به نتیجه نرسیده است.
همزمان با نشست وزیران امورخارجه اتحادیه اروپا و اظهارنظرهای نگران کننده درباره سرنوشت ساکنان کمپ اشرف، "سازمان دیده بان حقوق بشر" که مقر آن در آمریکاست، در بیانیه ای "خواهان همکاری کامل سازمان مجاهدين خلق ايران و دولت عراق با کميساريای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان شده است".
"دیده بان حقوق بشر" در حالی سازمان مجاهدین را به همکاری با کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان دعوت می کند که تمامی ساکنان کمپ اشرف توسط این نهاد بین المللی به عنوان پناهنده پذیرفته شده و هواداران مجاهدین ماه هاست که در وین مقابل این نهاد تحصن اعتراضی برقرار کرده و خواهان جدیت آن در برابر وضعیت ساکنان کمپ اشرف هستند.
حال با این اوصاف اگر کسی از سابقه امر با خبر نباشد، گمان خواهد کرد که سازمان مجاهدین خلق در مقابل کمیساریای سازمان ملل سنگ اندازی می کند. و اینگونه "دیده بان حقوق بشر" نه تنها کمکی به حل و فصل این مشکل نکرده، بلکه آگاهانه به مشکل تراشی می پردازد. این سازمان به ظاهر حقوق بشری ارتباطات گسترده ای با بخشی از نهادهای قدرت رژیم جمهوری اسلامی دارد و مدتها آشکارا از برنامه اصلاح طلبان حکومتی حمایت می کرد. در حالی که هیچ سازمان حقوق بشری موفق به مسافرت به ایران نشده است، اعضای این تشکل به راحتی و بدون مشکل به رفت و آمد به داخل کشور اشتغال دارند. بی دلیل نیست که در بیانیه اخیر این نهاد حقوق بشری آمده است: "نيروهای امنيتی عراق و رهبری مجاهدين خلق بايد از خون ريزی بيشتر در اردوگاه اشرف جلوگيری کنند و بگذارند ساکنان اين اردوگاه آزادانه و بدون ترس از مجازات، به طور خصوصی با نمايندگان سازمان ملل ملاقات کنند."
درحالی که تا کنون چندین بار ساکنان کمپ اشرف مورد حمله نیروهای مهاجم عراقی که تعدادی از آنها نیز عضو نیروهای سپاه پاسداران بودند، قرار گرفته، 32 تن از آنها در جریان این حملات به قتل رسیده اند و سازمان مجاهدین برای جلوگیری از کشتار بیشتر از نهادهای بین المللی استمداد طلبیده است، حال چگونه می شود مدافع حقوق بشر بودن و اشک تمساح این نهاد مشکوک را پذیرفت که از قربانیان می خواهد که "از خون ریزی بیشتر جلوگیری کنند"؟
در همین رابطه، ارزیابی دویست تن از نمایندگان پارلمان اتحادیه اروپا از وضعیتی که "دیده بان حقوق بشر" تشریح کرده، بسیار گویا است. آنها می گویند: "حکومت نوری المالکی در نتیجه فشارهای تهران می خواهد اردوگاه اشرف را تعطیل کند تا به این ترتیب، زمینه مقاومت علیه جمهوری اسلامی ایران نابود شود."
از سوی دیگر، "دیده بان حقوق بشر" در انتهای بیانیه خود تصریح می کند: "دولت ایران باید آزادی رفت و آمد، از جمله ترک کشور و امنیت ساکنان اردوگاه اشرف را که مایل اند داوطلبانه به ایران باز گردند، تضمین کند."
به این ترتیب می شود دم خروس درازی را دید که از زیر قبای این بشر دوستان ضمانت خواه از رژیم جمهوری اسلامی بیرون زده است.ساکنان کمپ اشرف بخشی از نیروهای مبارز اپوزیسیون ایرانی هستند که سالهاست در عراق ساکن اند. آنها از سوی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان به عنوان پناهنده سیاسی پذیرفته شده اند. حال چرا این نهاد بین المللی از وظایف خود سر باز می زند و به جای آن "دیده بان حقوق بشر" مشغول نصیحت به مجاهدین برای عدم خونریزی شده است را این روزها باید در بحران منطقه ای و مبارزات مردم ایران با رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی یافت، نه در بیانیه های جانبدارانه مدعیان دیده بانی حقوق بشر که عدسیهای دوربین خود را وارونه تنظیم کرده اندجعفر پویه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر