یک پیروزی تاکتیکی فراکسیون آیت الله خامنه ای در رقابتهای داخلی "اُصولگرایان"، مسیر فروپاشی و اتُمیزه شدن باند حاکم را بی بازگشت کرده است. پس از یک جدال سخت بین راست سُنتی و حریفان شان بر سر کُرسیهای مجلس نُهُم مُلاها، بارگاه "رهبر" دستکم نتیجه این دور از کشاکش را به سود خود رقم زده است.
اسامی مُنتشر شده از نامزدهای تشکُل انتخاباتی باند ولایت موسوم به "جبهه مُتحد اُصولگرایان" نشانگر آن است که راست سُنتی در زمین خانگی مُتحمل یک شکست سنگین با پیامدهای نامطلوب برای آینده و وزن سیاسی خود در توازن داخلی دستگاه قُدرت شده است.
این دسته بندی نه تنها ناچار گردیده به دیکته دو محفل اندرونی آقای خامنه ای موسوم به "جمعیت رهپویان" و "جمعیت ایثارگران" در تعیین لیست کاندیداها تن بدهد، بلکه به خواست آنها در جراحی وابستگان خویش که از دیدگاه شُرکا نامطلوب به حساب می آیند نیز گردن گذشته است.
تشکیل یک ظرف سیاسی برای تقسیم عادلانه سهام قُدرت با تابلوی "گروه 8+7" و سپس "جبهه مُتحد اُصولگرایی"، می توانست برای راست سُنتی یک فُرصت برای بهره گیری از رانده شدن آقای خامنه ای به موضع ضعف پس از سر به نافرمانی برداشتن دست پروردگان نظامی – امنیتی اش باشد. همزمان، این امر ظرفیت آن را داشت که به یک تهدید یا دام سیاسی تبدیل شود، هرگاه آنها سرخوش از موقعیت مطلوبی که به گونه غیر ارادی به داخل آن پرتاب شده بودند، دست به سازشهای فاسد با "آقا" و همدستان اش می زدند و اجازه می دادند "رهبر" تنها دست سالم اش را از زیر ساطور آنها بیرون بکشد. این همان خطایی بود که آنان مُرتکب شدند تا در انتها هم چوب را خورده باشند و هم پیاز را!
با این حال، موفقیت فراکسیون آقای خامنه ای در کُلاه گذاشتن بر سر راست سُنتی، برای آرایش درونی دستگاه قُدرت بدون عوارض مُستقیم نخواهد بود. این امر نه تنها شکاف موجود بین بارگاه آیت الله خامنه ای و مُلا و مُکلاهای راست سُنتی را به حوزه های بیشتری گُسترش می دهد، بلکه مُنجر به شکل گیری گرایشهای تازه ای از درون این جبهه بندی با رویکردهای تُند تر خواهد شد.
از نگاه استراتژیک، تردستی فراکسیون "رهبر"، یک گام مُحکم دیگر به سمت تلاشی باند قدرت به شمار می رود و یک میخ بیشتر بر تابوت پروژه یکدست سازی و به زیر مهمیز کشیدن جناح راست "نظام" و پایگاه اجتماعی – اقتصادی آن کوبیده است.
منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر