با افتادن رژیم در "تله ی یوکیا آمانو"، یک تیم عالی رتبه 6 نفره از بازرسان آژانس بین المللی انرژی هسته که شامل هرما نکارتس، معاون مدیرکل آژانس، رافائل گروسی، دستیار و مشاور ارشد یوکیا آمانو و دو کارشناس تسلیحات اتمی است، وارد تهران شدند. اعزام این تیم با چنین ترکیبی هشداری جدی به جمهوری اسلامی است. با این حال، حرافیها و واکنشهای کارگزاران حکومت حاکی از آویزان شدن رژیم از همان دستگیره های زنگ زده و از دور خارج شده است.
پیشتر، آقای یوکیا آمانو، مدیر کل آژانس به دعوت رژیم که بیشتر شبیه تعارف بود تا آمادگی برای اقدامی جدی، پاسخ مثبت داده اما آن را مشروط به دسترسی آزادانه بازرسان به همه تاسیسات، تجهیزات، اشخاص و اسنادی که به مساله اتمی ارتباط دارد، کرده بود. جار و جنجالهای گوناگون و شکوه آمیز کارگزاران حکومت که با چاشنی تجمع عده ای از اوباش با نام "دانشجو" در فرودگاه همراه بود، پیامی جز آش همان و کاسه همان ندارد.
در جایی که صالحی ادعای "خوشبینی" به این اقدام دارد، علی لاریجانی خط و نشان می کشد: "اگر آژانس نشان بدهد که ابزار بیگانگان برای ایجاد فشار بر ایران است، در رابطه مان با آن تجدید نظر می کنیم".
عده ای دیگر از معرکه گرم کنهای رژیم هم با نسبت دادن قتل دانشمندان هسته ای و جاسوسی به آژانس، جار و جنجال به راه انداخته اند. از جملهحشمت الله فلاحت پيشه، ریيس کميته سياست خارجی مجلس می گوید، "بازرسان آژانس ارتباط غير قابل انکاری با برخی سازمانهای اطلاعاتی غرب دارند". ناصر سودایی، نماینده رژیم از اهواز، ماموران آژانس را "بیگانگان در لباس بازرسان که قصد جاسوسی دارند" خطاب می کند و علی اصغر سلطانیه، نماینده رژیم ارتجاع در آژانس جمع می زند: "ما آماده مذاکره درباره هر مساله‌ای که آژانس تمایل به مذاکره درباره‌اش داشته باشد، البته در چارچوب اختیارات آن هستیم."
در حالی که این سفر می تواند نقش تعیین کننده برای غرب داشته باشد تا بتواند دوستان چینی – روسی رژیم را در تحریمها کنار خود قرار دهد، جمهوری اسلامی هم به یک بازی تبلیغاتی و سالم بیرون آمدن از نتایج آن امید بسته است.
روشن است که پس از سالها، گفتگو، رفت و آمد و وقت کشی، جمهوری اسلامی اجازه تحقیق و بازرسی دقیق که مورد نظر آژانس هست را نخواهد داد، زیرا همانطور که ولایتی، مشاور ارشد خامنه ای می گوید، "تعیین سیاستهای اصلی نظام طبق قانون اساسی بر عهده مقام رهبری است"، او هم همواره دانسته است که در صحنه داخلی یا خارجی یک گام به عقب، برابر با پرت شدن از بام قدرت خواهد بود؛ قدرتی که تکیه بر سرکوب داخلی و ماجراجویی خارجی دارد.لیلا جدیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر