بارش باران بهاری، زنگ خطر برای شهروندان تهران

بارندگی روز یکشنبه در شهر تهران، زنگ خطر را برای بسیاری به صدا درآورد. در حالی که در این روز 13/4 میلیمتر بارندگی توسط سازمان هواشناسی ثبت شده و مدیرعامل آن این حجم بارش را چندان بالا نمی داند، اما محمد باقر قالیباف، شهردار تهران این حجم بارندگی را در 50 سال گذشته بی سابقه و همه نیروهای شهرداری را غافلگیر شده دانسته و از شهروندان خواست که خانه های خود را ترک نکنند. حسین عراقی، مدیرکل هواشناسی استان تهران در پاسخ به قالیباف گفت: "شهرداری نباید درباره آمار بارندگی اظهارنظر کرده و چیزی را در این‌باره اعلام کند، چرا که اعلام میزان بارندگی بر عهده هواشناسی است و معلوم نیست شهرداری تهران دقایقی بعد از پایان بارندگی از کجا متوجه شده این بارندگی در ۵۰ سال گذشته بی‌سابقه بوده است."جعفر تشکری هاشمی، معاون ترافیک شهردار تهران نیز خبر داد: "برآوردهای اولیه نشان می‌دهد حداقل 500 هزار متر مکعب آب به ارتفاع 18 متر، سه ایستگاه متروی حبیب‌اللهی، استاد معین و فکوری را در خود غرق کرده است."این درحالی است که مرکز اطلاعات و پیش بینی سازمان هواشناسی کشور اواسط فروردین با صدور اطلاعیه ای در مورد احتمال وقوع سیلاب در رودخانه های تهران هشدار داده بود. به همین دلیل مدیر کل آن می گوید، "این سازمان هشدارهای لازم درباره آبگرفتگی معابر را به شهرداری داده بود" و تاکید می کند که "غافلگیری بی معناست".واقعیت این است که پایوران و مسوولان رژیم بدون توجه به محیط زیست و در نظر گرفتن موقعیت زیست محیطی تنها به منافع خود فکر می کنند. اجرای طرح کارشناسی نشده، نابودی محیط زیست، فرسایش زیاد خاک و آسفالت گسترده معابر عمومی امکان جذب بارشهای موسمی را از بین می برد. از سوی دیگر، عدم توجه به کانالهای هدایت آبهای موسمی و ناکافی بودن کانالهای هدایت آب در معابر عمومی و عدم دسترسی به سیستم فاضلاب کارا، باعث شد تا یک بارندگی متوسط، سطح شهر تهران را به دریاچه تبدیل کند. سر ریز شدن آبهای جاری در خیابانها به تونلهای مترو تنها امکانی بود که جان بسیاری از ساکنان جنوب شهر را نجات داد. این حجم عظیم در صورت روانه شدن به خیابانهای جنوبی شهر با ساخت و سازی ضعیف و نادرست، می توانست باعث فرو ریزی ساختمانهای زیادی شده و جان بسیاری را در خطر اندازد، هرچند ورود آب به کانالهای مترو و رسیدن ارتفاع آن به اندازه غیر قابل باور 18 متر، خود در خطر قرار دادن جان شهروندان حاضر در سیستم حمل و نقل شهری است.
با این همه پایوران رژیم همدیگر را مخاطب قرار داده و هرکس دیگری را مقصر معرفی می کند. اما واقعیت این است که رژیم بدون توجه به زیرساختهای کلان شهری همچون تهران و سپردن کار به دست خودیها و پایوران بی سواد که از اندک دانش بی بهره اند، عامل این اتفاق شده است.
جان شهروندان و ایمنی سیستم شهری و حفظ محیط زیست برای پایوران رژیم از اهمیت برخوردار نیست. اگر چنین بود، باید بنا به قواعد شهرسازی، ابر شهری همچون تهران از همه امکانات برای روبرو شدن به چنین اتفاقاتی برخوردار باشد، در حالی که چنین نیست و شهر تهران از حداقل امکانات بی بهره بوده و کسی پاسخگوی خسارت و ضرر و زیان شهروندان در اینگونه موارد نیست.

جعفر پویه