تشدید فشار بر فعالان کارگری، آزار و شکنجه کارگران زندانی نشان دهنده زبونی رژیمی است که راهبران آن سوار بر قطار بی دنده و ترمز برای حفظ جان خود به هیچ چیزی رحم نمی کنند. رضا شهابی، کارگر زندانی روز دوشنبه 7 آذر به درستی گفته است:«حرفهایی را که اکنون مردم در سراسر جهان می زنند و می گویند ما 99 درصد زحکتکش جامعه هستیم را ما از سال 84 می زدیم، حال چگونه است که مسئولین از این اعتراضهات حمایت می کنند و من را دقیقا به دلیل گفتن همین حرفها 19 ماه است که بازداشت غیر قانونی کرده اند.»
رضا شهابی عضو هیات مدیره سندیکای کارگری شرکت واحد از 25 خرداد 86 در زندان به سر می برد. این فعال کارگری از ابتدای آذر ماه در اعتراض به وضعیت نامعلوم خود دست به اعتصاب غذا زده است.
بر اساس خبرهای پخش شده، روز یکشنبه 6 آذر، خانم شهناز نجاتی (سگوند) همسر علی نجاتی، در منزلش دستگیر شد. علی نجاتی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در زندان به سر می برد. ابراهیم مددی، نایب رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، بهنام ابراهیم زاده، علی اخوان، از کانون مدافعان کارگر، در زندان و زیر فشار و سرکوبی رژیم به سر می برند. بسیاری از کارگران زندانی از نظر سلامتی در وضعیت بسیار بدی به سر می برند. رژیم مانع دستیابی آنها به امکانات پزشکی می شود.
کارگرانی که در سیاچالهای رژیم به سر می برند جرمشان دفاع از حقوق صنفی خود است. حقوقی که رژیم ایران با عضویت در سازمان جهانی کار باید آن را اجرا کند. این رژیم در زمینه حقوق کارگران به مانند بقیه موارد کنوانسیونهای بین المللی را زیر پا می گذارد. همه کارگران زندانی باید آزاد شوند. حق اعتصاب و حق اعتراض به وضعیت غیر عادلانه از حقوق کارگران است که باید به رسمیت شناخته شود.
زینت میرهاشمی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر