همه روزه شهروندان بوشهری به خصوص شهروندانی که در جنوب این شهر زندگی می کنند با تردد از مسیر میدان آزادی به میدان حر، شاهد صحنه های دلخراشی از آوارگی و بی خانمانی زن و مرد سالخورده ای بوده که در گرما و سرما در انتظار کمک همنوعان خود هستند.
به گزارش بوشهر نیوز؛ بارها با گذر از این خیابان شاهد توقف اتومبیل های افراد خیری بوده که بر اساس توان خود کمک هایی به این دو انسان سالخورده و نیازمند می کنند.
این دو انسان سالخورده و نیازمند که ظاهراً در پشت نخلستان متروکه ای در حوالی نیروگاه گازی بوشهر زندگی می کردند، چند روزی است محل زندگی خود را تغییر داده و منزل! خود را در کنار خیابان اصلی بنا کردند.
موضوعی که دل هر انسان باوجدانی را به درد آورده و این سئوال را در ذهن هر عابری ایجاد می کند که وظیفه حمایت از اینگونه افراد در استان و شهر بوشهر با کیست؟
چرا باید درست در کنار تأسیسات عظیم یکی از نیروگاه گازی کشور شاهد زندگی دو انسان سالخورده ای باشیم که با چند وسیله محقر روزگار خود را تا زمان فرارسیدن مرگ سپری می کنند؟
چرا علی رغم وجود سرمایه های بی شمار در پایتخت انرژی ایران، مرکز آن باید شاهد چنین صحنه های دلخراش و ناگواری باشد؟
هدف از این نوشتار جمع آوری و برخورد با این دو انسان نیازمند و بی سرپناه نیست بلکه سئوالی که مطرح است این که چرا تاکنون مسئولین چاره ای برای رفع مشکلات آنان و امثال آن ها نیندیشیدند؟
قطعاً شهروندان بوشهری شاهد حضور آن ها در اوایل صبح گرم ترین روزهای تیر و مرداد تا سردترین روزهای دی و بهمن در کنار خیابان جهت دریافت کمک های مردمی بوده اند اما سئوالی که نمی توان به راحتی از کنار آن گذشت این که چگونه مسئولینی که با اتومبیل های چندین میلیونی بیت المال و اداری خود از کنار این دو انسان ضعیف و آسیب پذیر عبور می کنند، شب ها با خیالی آسوده سر بر بالین گذاشته و به خوابی راحت فرو می روند؟
به راستی گاهی اوقات زبان قاصر و قلم ناتوان می شود و انسان از نگاشتن چند سطر هم درمانده می ماند.
امیدوارم مسئولین استان به جای صرف هزینه های چندین میلیاردی برای برنامه های غیرضروری، چاره ای برای رفع مشکل اینگونه انسان ها بیندیشند نه این که با برخوردهای قهریه نسبت به جمع آوریشان اقدام کنند.
به گزارش بوشهر نیوز؛ بارها با گذر از این خیابان شاهد توقف اتومبیل های افراد خیری بوده که بر اساس توان خود کمک هایی به این دو انسان سالخورده و نیازمند می کنند.
این دو انسان سالخورده و نیازمند که ظاهراً در پشت نخلستان متروکه ای در حوالی نیروگاه گازی بوشهر زندگی می کردند، چند روزی است محل زندگی خود را تغییر داده و منزل! خود را در کنار خیابان اصلی بنا کردند.
موضوعی که دل هر انسان باوجدانی را به درد آورده و این سئوال را در ذهن هر عابری ایجاد می کند که وظیفه حمایت از اینگونه افراد در استان و شهر بوشهر با کیست؟
چرا باید درست در کنار تأسیسات عظیم یکی از نیروگاه گازی کشور شاهد زندگی دو انسان سالخورده ای باشیم که با چند وسیله محقر روزگار خود را تا زمان فرارسیدن مرگ سپری می کنند؟
چرا علی رغم وجود سرمایه های بی شمار در پایتخت انرژی ایران، مرکز آن باید شاهد چنین صحنه های دلخراش و ناگواری باشد؟
هدف از این نوشتار جمع آوری و برخورد با این دو انسان نیازمند و بی سرپناه نیست بلکه سئوالی که مطرح است این که چرا تاکنون مسئولین چاره ای برای رفع مشکلات آنان و امثال آن ها نیندیشیدند؟
قطعاً شهروندان بوشهری شاهد حضور آن ها در اوایل صبح گرم ترین روزهای تیر و مرداد تا سردترین روزهای دی و بهمن در کنار خیابان جهت دریافت کمک های مردمی بوده اند اما سئوالی که نمی توان به راحتی از کنار آن گذشت این که چگونه مسئولینی که با اتومبیل های چندین میلیونی بیت المال و اداری خود از کنار این دو انسان ضعیف و آسیب پذیر عبور می کنند، شب ها با خیالی آسوده سر بر بالین گذاشته و به خوابی راحت فرو می روند؟
به راستی گاهی اوقات زبان قاصر و قلم ناتوان می شود و انسان از نگاشتن چند سطر هم درمانده می ماند.
امیدوارم مسئولین استان به جای صرف هزینه های چندین میلیاردی برای برنامه های غیرضروری، چاره ای برای رفع مشکل اینگونه انسان ها بیندیشند نه این که با برخوردهای قهریه نسبت به جمع آوریشان اقدام کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر