پرونده بُحران اتُمی رژیم جمهوری اسلامی از استانبول به ایستگاه بین راهی وین رسیده است، بدون آنکه تغییری در مقصد نهایی طرفین دخیل در آن صورت گرفته باشد.
در همان حال که حاکمان ایران کوشش دارند با پرداخت کمترین هزینه، طرفهای خود را در برابر عمل انجام شده قرار دهند، آنها نیز انگُشت خود را بر زخم گُذاشته و بدون واسطه و میان بُر خواهان پایان تلاشها برای دسترسی به جنگ افزار هسته ای هستند.
با این پیش زمینه، به نظر نمی رسد که نشست دو روزه در پایتخت اُتریش میان نمایندگان جمهوری اسلامی و آژانس بین المللی انرژی اتُمی به نتایج رهگُشا یا - کمتر از آن - به نسبت رضایت بخشی مُنجر شود.
این در حالی است که طرفهای خارجی رژیم مُلاها از مُلاقات وین انتظاری کمتر از دریافت نشانه های مُشخصی از تمایُل حاکمان تهران به حرکت در این مسیر ندارند. در این راستا، آنها با دقت به آنچه که فرستادگان حُکومت به وین برای گفتن یا ارایه دارند، توجه خواهند کرد تا بر اساس ارزیابی از آن، سمتگیری و دستور کار نشست ماه آینده (خُرداد) در بغداد را تعیین کنند.
با توجه به این، شگفت انگیز نیست که در وین، آژانس بدون حاشیه روی، مساله جنبه های نظامی برنامه اتُمی جمهوری اسلامی را روی میز بگذارد؛ مساله ای که چگونگی برخورد تهران به آن، تاثیر تعیین کننده ای بر گُفت و گوی آتی در بغداد و در مجموع، رفتار غرب در برابر رژیم مُلاها دارد.منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر