روز چهارشنبه منابع خبری رژیم اعلام کردند، فردا سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی و مذاکره کننده ارشد رژیم در گفتگوهای اتمی، "مسایل مهمی" را با مردم در میان خواهد گذاشت. روز گذشته (پنج شنبه)، سعید جلیلی در "همایش ملی اقتصاد مقاومتی" در دانشگاه علم و صنعت طی یک سخنرانی به مقامهای غربی در مورد آنچه او "اشتباه محاسباتی" خواند، هشدار داد. جلیلی در این سخنرانی گفت: "امروز اگر ايران اين پيشرفتها را در اختيار دارد و با عزت در گفت‌وگوها شركت كرده و از حقوق ملت ايران دفاع مي‌كند، به خاطر اين مقاومت بوده است و از حقوقش كوتاه نمي‌آيد."
او درحالی به مقامهای غربی اعلام می کند که از برنامه ساخت بمب اتمی کوتاه نخواهد آمد که ماه گذشته دیپلماتهای 1+5 در مذاکرات انجام شده در استانبول، جهتگیری رژیم را "رضایت بخش" ارزیابی کرده بودند. به دلیل همین اعلام رضایت آنان بود که مقامهای رژیم یکصدا می خواستند که غرب قبل از مذاکرات بعدی که در بغداد برگزار می شود، تحریمها را لغو کند.
اما اکنون با توجه مذاکرات نمایندگان رژیم با آژانس بین المللی اتمی که هفته جاری در وین برگزار شد و بیشتر حول فعالیتهای مشکوک اتمی رژیم در پارچین و بازدید آژانس از آن گفتگو شد و توافقی در برنداشت، می توان گفت که پیشاپیش مذاکره در بغداد بیهوده و محکوم به شکست است، زیرا جلیلی روز گذشته اعلام کرد که "امروز مسیری که مردم برای پیشرفت انتخاب کردند، مسیر غیر قابل برگشت است".
با این حساب، جان کلام مذاکرات که بیشترین تحریمهای و قطعنامه های سازمان ملل را همراه داشته، همان غنی سازی بدون اطلاع آژانس و پنهانکاری و دروغگویی رژیم است که به گفته جلیلی "مسیر غیر قابل بازگشتی است".
فقط این سووال باقی می ماند، پس چرا رژیم این همه تلاش می کند تا غرب را به پای میز مذاکره بکشاند و بعد از مدتی برو و بیا، آنان را سنگ روی یخ کند؟فشار تحریمهای گسترده از یک طرف و ورشکستگی اقتصادی و شکاف در راس حکومت باعث می شود تا رژیم هر از چندی با کشاندن دامن درگیری و بحران به خارج از مرزها، با هیاهو و جنجال خود را پیروز میدان نشان داده تا اندکی بر امواج برآمده از نارضایتیها فایق آید؛ چیزی که هر چند شاید اندکی عمر رژیم ضد مردمی آخوندهای جانی را افزایش دهد، اما نمی تواند مشکلات اساسی آن را حل و کابوس ملاهای حاکم بر کشور را کاهش دهد.جعفر پویه
او درحالی به مقامهای غربی اعلام می کند که از برنامه ساخت بمب اتمی کوتاه نخواهد آمد که ماه گذشته دیپلماتهای 1+5 در مذاکرات انجام شده در استانبول، جهتگیری رژیم را "رضایت بخش" ارزیابی کرده بودند. به دلیل همین اعلام رضایت آنان بود که مقامهای رژیم یکصدا می خواستند که غرب قبل از مذاکرات بعدی که در بغداد برگزار می شود، تحریمها را لغو کند.اما اکنون با توجه مذاکرات نمایندگان رژیم با آژانس بین المللی اتمی که هفته جاری در وین برگزار شد و بیشتر حول فعالیتهای مشکوک اتمی رژیم در پارچین و بازدید آژانس از آن گفتگو شد و توافقی در برنداشت، می توان گفت که پیشاپیش مذاکره در بغداد بیهوده و محکوم به شکست است، زیرا جلیلی روز گذشته اعلام کرد که "امروز مسیری که مردم برای پیشرفت انتخاب کردند، مسیر غیر قابل برگشت است".
با این حساب، جان کلام مذاکرات که بیشترین تحریمهای و قطعنامه های سازمان ملل را همراه داشته، همان غنی سازی بدون اطلاع آژانس و پنهانکاری و دروغگویی رژیم است که به گفته جلیلی "مسیر غیر قابل بازگشتی است".
فقط این سووال باقی می ماند، پس چرا رژیم این همه تلاش می کند تا غرب را به پای میز مذاکره بکشاند و بعد از مدتی برو و بیا، آنان را سنگ روی یخ کند؟فشار تحریمهای گسترده از یک طرف و ورشکستگی اقتصادی و شکاف در راس حکومت باعث می شود تا رژیم هر از چندی با کشاندن دامن درگیری و بحران به خارج از مرزها، با هیاهو و جنجال خود را پیروز میدان نشان داده تا اندکی بر امواج برآمده از نارضایتیها فایق آید؛ چیزی که هر چند شاید اندکی عمر رژیم ضد مردمی آخوندهای جانی را افزایش دهد، اما نمی تواند مشکلات اساسی آن را حل و کابوس ملاهای حاکم بر کشور را کاهش دهد.جعفر پویه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر