دیکتاتوری ولایت فقیه تجریه سقوط دیکتاتورهای پیش از خود را آویزه گوش نکرده و همچنان ماشین کشتار را گرم نگاه می دارد. اعدام به عنوان مجازاتی شنیع و غیر انسانی نه تنها جرم و جنایت را کاهش نمی دهد، بلکه باعث بروز آسیبهای اجتماعی و خشونت بیشتر در جامعه می شود. اعدام زندانیان سیاسی اگرچه بخشی از مبارزان را از صحنه خارج می کند، اما پدیده اصلی یعنی مخالفت علیه نظم موجود و اراده برای تغییر را از بین نمی بَرَد.
بر اساس گزارش روز چهارشنبه 4 مرداد، کمپین بین المللی حقوق بشر «حداقل 28 تن زندانی کُرد» در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. آنها در بیدادگاههای رژیم در زندانهای سنندج، ارومیه، سمنان، رجایی شهر، سقز به سر می برند. جرم این مبارزان مخالفت علیه نظام و فعالیت در گروههای سیاسی کُرد اعلام شده است.
انتقال زندانیان سیاسی زن به زندان قرچک ورامین و زندانیان سیاسی مرد زندان رجایی شهر به بندی فاقد امکانات زندگی و عدم درمان زندانیان بیمار اضافه بر خبرهای شکنجه و سرکوب در زندانها، نشان دهنده وضعیت بحرانی رژیم است که تلاش می کند با ابزار سرکوب عُمر امنیت نظام را تامین کند. اگر همه آزادیخواهان به جرم محارب و مرتد بودن به زیر تیغ سرکوب رژیم بروند، مشعل آزادیخواهی نه خاموش می شود و نه می توان آن را اعدام کرد. پرچم آزادیخواهی از دستی به دست دیگر و از نسلی به نسل دیگر تا کسب آزادی و رسیدن به قله پیروزی برافراشته خواهد بود. این رمز ماندگاری سه دهه از مقاومت علیه رژیم است.زینت میرهاشمی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر