13 سال از 18 تیر 1378، روز حمله وحشیانه مزدوران رژیم ولایت فقیه در پوشش نیروهای انتظامی و لباس شخصی، به کوی دانشگاه می گذرد. این اقدام بزدلانه و جنایتکارانه به قتل 7 نفر، سوراخ کردن چشم یک دانشجوی پزشکی به ضرب گلوله، شکستن دست و پا و ضرب و شتم و مجروح کردن دانشجویان، دستگیری و شکنجه صدها نفر انجامید. سلسله اعتراضات دانشجوئی در روزها، ماهها و سالهای بعد، ماهیت ضد انسانی رژیم جمهوری اسلامی را آشکارتر کرده و این واقعیت را گوشزد می کند که تا زمانی که افق روشنی از رفاه اقتصادی، آزادی و عدالت وجود نداشته باشد، جنبش دانشجوئی همواره زنده خواهد ماند.
پیش از 18 تیر، تجمع و اعتراضات دانشجوئی موضوعی تازه نبود. این بار اما با توقیف روزنامه سلام به جرم انتشار نامه محرمانه سعید امامی به وزیر اطلاعات وقت، قربانعلی دری نجف آبادی، پیرامون تهدید مطبوعات، دانشجویان دست به اعتراض زدند. حمله به کوی دانشگاه به اعتراضات گسترده دانشجویان و مردم در تهران و شهرستانها انجامید. خامنه ای به خواست دانشجویان مبنی بر عزل فرمانده نیروی انتظامی که وی را عامل یورش به کوی دانشگاه دانسته بودند، پاسخ مثبت نداد. از این رو دانشجویان دفتر وی را نشانه کرده و در روز بعد به سمت آن راهپیمائی کردند. روز 19 تیر، اعتراضات در دانشگاه تبریز به جان باختن چند تن از دانشجویان انجامید. در روزهای بعد یک نوار صوتی نقش پاسدار حسین نجات، فرمانده سپاه ولی امر، پاسدار نقدی و پاسدار محمد باقر ذوالقدر به عنوان طراحان سرکوب دانشجویان را افشا کرد.
در سالهای پس از این جنایت، رژیم در هراس از رسوائیهای دیگر هرگونه اقدامی که در توان داشت، برای جلوگیری از خیزش دانشجویان به کار گرفت. با این حال، پس از انتخابات قلابی سال 1388، با موجی از اعتراضات دانشجوئی روبرو شد و بار دیگر دست به جنایت زد.
نامه روز 17 تیر "بسیج دانشجویی" در اعتراض به مشکلات اقتصادی مردم خطاب به سران سه قوا، تلاش بیهوده این تشکل زیر مجموعه سپاه پاسداران برای جانشین کردن خود به جای جنبش مستقل دانشجوئی است. جنبش دانشجوئی اگر چه تحت سرکوب و تهدید دستحوش افت و خیزهائی در 33 سال گذشته بوده است و اگر چه عقب نشینی رهبران جنبش سبز باعث دلسردی بخشی از دانشجویان شد، اما دست آوردهای مهمی نیز داشت. از جمله، بدست گیری استقلال خود با طرد اصلاح طلبان قلابی که در 18 تیر از حمایت دانشجویان خودداری کردند و آنرا با سکوت گذاردند. همچنین، این جنبش در روشنگری و آگاه کردن بخشی از جامعه که تحت تبلیغات خرافاتی و جهل رژیم قرار گرفته موثر بوده است.
جنبش دانشجوئی جدا از دیگر جنبشهای اجتماعی مانند جنبش زنان، کارگران، معلمان و غیره نیست. این جنبش اکنون نیاز به سازمانیابی برای خیزشهای آتی دارد. 18 تیر روزی که جمهوری اسلامی و ولی فقیه آن، خامنه ای با دانشجویان تعیین تکلیف کردند، از تاریخ مبارزاتی مردم ایران زوده نمی شود. 18 تیر و حمله خونین به کوی دانشگاه مشت رژیم در دخیل بستن به 16 آذر را نیز باز کرده است.
بیاد آنان که در برابر ستم و نابرابری سینه سپر کردند، مبارزه ادامه خواهد یافت. هیچ تلاشی دستهای خونین رژیم را از قتل و جنایت جوانان میهن پاک نخواهد کرد.لیلا جدیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر