زیر فشار بُحران اقتصادی، آشُفتگی و اختلاف در دستگاه قُدرت جمهوری اسلامی شدت گرفته است. رهبر رژیم مُلاها، روحانیون را مُتهم کرده که به بهانه استقلال مراکز دینی، در صدد جُدایی حوزه از "نظام" هستند. سُخنان وی می تواند واکُنشی به انتقادهای اخیر مُلاهای پُرنفوذ از گرانی و بیکاری گُسترده در جامعه باشد.
آیت الله خامنه ای هفته گذشته در حالی که تلاش می کرد برای ساکت کردن مُنتقدان سیاستهایش چُماق بتراشد، گفت: "هر گونه تفکُری که روحانیت را جدای از نظام اسلامی بداند، سکولاریسم است."
وی سپس طبق روش شناخته شده خود، یک برچسب امنیتی نیز به استدلال اش افزود و ادامه داد: "در حالیکه سیاست سرویسهای امنیتی دُشمنان نظام اسلامی اعم از آمریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی القای وجود فاصله میان روحانیت و نظام است، هیچ روحانی نمی تواند خود را جدای از نظام اسلامی بداند."
آقای خامنه ای به این وسیله نارضایتی خود را از شُماری از روحانیون ارشد که فُرصت طلبانه مشغول جُدا کردن دخل و خرج خود از حساب حُکومت هستند، ابراز می دارد. در هفته های گُذشته، به موازات فرو پاشی گام به گام شیرازه های اقتصاد کشور و معیشت جامعه، مراجع قُم به تدریج زبان به انتقاد گشوده اند و مایلند در نقش سُخنگویان اقشار آسیب دیده پدیدار شوند. این در حالی است که آقای خامنه ای انتظار دارد، آنها طبق سیاست رسمی به انکار یا ناچیز شمردن بُحران بپردازند و یا دستکم مردُم را به صبر و قورت دادن تدبیرهای مُصیبت بار او موعظه کنند.
با این وجود، چنین می نماید که تُهمت سکولاریسم به آخوندهایی چون گُلپایگانی یا مکارم شیرازی مُنصفانه نباشد. آنها حداکثر هواشناسان خوبی هستند که زیر آسمان تیره ولایت، چترهای شان را بیرون آورده اند. آیت الله گُلپایگانی در 13 مهر با اشاره به اینکه "برخی مردُم، وجود مُشكلات از جمله مُشكلات اقتصادی را از ناحیه روحانیت می بینند"، ابراز نگرانی کرده بود: "بعضا وجود مُشكلاتی همچون گرانی و تورم را به روحانیت نسبت می دهند."
در همین رابطه روزنامه دولت (ایران)، گُفته های آقای خامنه ای را اینگونه باز کرده است: "برخی روحانیون تحت تاثیر بخش کوچکی از جامعه، برای تظاهر به مردُم داری و دلسوزی، در مقام اپوزیسیون قرار می گیرند که این عین سکولاریسم است."
و همچنین روزنامه رسالت روی خط امنیتی "رهبر" پیش تاخته: "دُشمنان می‌خواهند عُلمایی را که اشتیاق ورود به مسایل سیاسی دارند، در وادی نقد زمینگیر کنند و یک چهره اپوزیسیونی از آنها واتاب دهند که نقدشان زینت بخش رسانه‌های کفر، الحاد و شرک علیه نظام باشد."
همه این هُشدارها اما مانع نگردیده که سه مرجع مُهم حُکومتی، تنها دو روز پس از تهدیدهای آقای خامنه ای، دوباره از "گرانی و تورُم و بیکاری" شکایت نکنند. آیت الله ها گُلپایگانی، مکارم شیرازی و شُبیری زنجانی برای بازتاب بهتر دادن به نظرات خود، به طور بی پیشینه ای دست به انتشار یک بیانیه مُشترک زده اند تا به گُفته خود "پیام و صدای مردُم شریف را به سمع مسوولین مُحترم برسانند".
چنین می نماید که روحانیون مزبور برای حفظ تعادُل روی این رشته باریک کار دُشواری در پیش رو داشته باشند. آنها در همان هنگام که کارکردی حُکومتی دارند و از نظر مالی و سیاسی بدان وابسته اند، کوشش می کنند رُل مراجع غیر دولتی را نیز بازی کنند. این بندبازی به همان اندازه که ناخُرسندی ارباب را بر می انگیزد، از نظر توانایی برای جلب اعتماد "برخی مردُم" نیز دارای ابهام است.منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر