در حالی که نشانه ها بیانگر آن است که آژانس بین المللی انرژی هسته ای در نشست 26 آبان خود ماهیت نظامی پروژه هسته ای جمهوری اسلامی را زیر ذره بین خواهد گذاشت، نماینده گروه 1+5 اعلام آمادگی کرده است که "در چند هفته آینده" با فرستادگان جمهوری اسلامی به گُفتگو بنشیند.
خانم اشتون، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اُروپا همزمان تاکید کرده است که انجام چنین دیداری مشروط بر آن است که جمهوری اسلامی حاضر به انجام "مُذاکرات مُفید" بوده و مُلاقات مزبور "دستاوردهایی" در بر داشته باشد.
طرفهای خارجی رژیم مُلاها از نزدیک به دو سال پیش روشن کرده اند که تنها در باره موضوع مورد اختلاف یعنی، فعالیتهای مشکوک اتُمی جمهوری اسلامی و به طور مُشخص جنبه های نظامی آن حاضر به انجام مُذاکره هستند.
چنین می نماید که این سیاست حاصل جمع بندی از سالها مُذاکرات بی نتیجه ای باشد که بیش از همه به خرید وقت توسُط رژیم مُلاها برای گُسترش ابعاد ماجراجویی هسته ای خود، خدمت کرده است.
بیانیه خانُم اشتون از یک طرف با نگاه به نشست آتی آژانس و آزمایش تاثیر آن در نرم کردن رویکرد حاکمان تهران صادر گردیده و از سوی دیگر، پاسُخی به درخواست روسیه و چین است که مایل نیستند اُروپا و آمریکا در این زمینه به طور انحصاری ابتکار عمل را در اختیار داشته باشند.
با این وجود به نظر نمی رسد که آیت الله خامنه ای و شُرکای او در قُدرت بتوانند یا مایل باشند در حالی که به لحاظ داخلی و نیز منطقه ای و بین المللی تحت فشارهای دیگری به همین اندازه مُهم و جدی قرار گرفته اند، در سیاست شناخته شده خود تغییری بدهند. آنها حداکثر تلاش خواهند کرد از گُسترش دامنه مُجازاتهای بین المللی با موضوع بُحران هسته ای جلوگیری کنند یا تاثیرات آن را کاهش دهند.
مُشکل این است که ابتکار سیاسی کُهنه ای که "نظام" می تواند به دست بگیرد، در چارچوب شرایط جدید حتی درجا زدن هم به حساب نمی آید و در نقش چفت و بست دیگ بُخاری عمل می کند که فشار در آن در حال مُتراکم شدن است.
منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر