مهدیه گلرو متولد 2 شهریور 1364 است. او با کسب رتبه 500 در سال 1382 در رشته ریاضی فیزیک در رشته اقتصاد صنعتی دانشگاه علامه طباطبایی پذیرفته شد. وی عضو انجمن اسلامی دانشکده اقتصاد بود و سپس دبیر انجمن این دانشکده و نایب دبیر انجمن دانشگاه شد. و در سال 86 عضو شورای تهران دفتر تحکیم وحدت نیز بود. مهدیه به خاطر نقدهایی که در قالب برگزاری تجمعات دانشجویی ، انتشار نشریه، برگزاری نشست ها به عملکرد دولت احمدی نژاد صورت گرفت و همچنین به دلیل تلاش هایش برای جلوگیری از انحلال انجمن دانشگاه علامه توسط رییس انتصابی دانشگاه علامه (حجه السلام شریعتی)، در سال 1385 در حالی که تنها یک ترم تا فارغ التحصیلی فاصله داشت از تحصیل محروم شد و این محرومیت تا سال 1388 به صورت پی در پی تمدید شد. در پرونده تحصیلی وی 8 ترم تعلیق از تحصیل با احتساب سنوات درج گردیده است که درواقع نوعی رکورد محسوب می شود.
در آذر سال 1387 او به همراه چند تن دیگر از دانشجویان دانشگاه علامه از جمله مجید دری در اعتراض به محرومیت غیر قانونی ایشان از تحصیل دست به تحصن نامحدود در دانشگاه زدند که این حرکت منجر به بازداشت چند روزه آنان شد. در اعتراض به بازداشت خود در تاریخ سوم آذرماه اعتصاب غذا نموده و اعلام کردند تا آزادی خود در اعتصاب غذا خواهند ماند که نهایتا یازدهم آذرماه پس از یه هفته بازداشت غیرقانونی آزاد شدند. مهدیه گلرو به جهت این تحصن یک روز قبل از بازداشت دوباره اش در سال 1388 به یک سال حبس تعلیقی محکوم شد. به دلیل سخنرانی های انتقادی و آگاهانه مهدیه در تجمعات مختلف دانشجویی، از او همواره به عنوان یکی از شجاعترین فعالین دانشجویی یاد می شود. سخنرانی های روز 8 آبان سال 1386 در دانشگاه علامه طباطبایی، 18 آذر سال 1386 در دانشگاه تهران، 17 آذر سال 1387 در دانشگاه تهران که او در آن ها به صراحت اعدام های صورت گرفته شده را محکوم می کند و سیاست های اقتصادی دولت و مقامات جمهوری اسلامی ایران را نقد می کند از آن جمله اند.
مهدیه گلرو به همراه دیگر دانشجویانی محروم از تحصیل شورایی تشکیل دادند با عنوان "شورای دفاع از حق تحصیل" که این شورا چنان خاری در چشم حاکمیت بود و پیش از انتخابات با برگزاری تجمعاتی اعتراضی مقابل وزارت علوم و صدا و سیما نقش بزرگی در افشای این دروغ آقای احمدی نژاد که منکر وجود دانشجویان ستاره دار( محروم از تحصیل) شده بود داشتند. پس از انتخابات سال 1388 اکثریت قریب به اتفاق اعضای این شورا دستگیر و بعضی از آنها از جمله ضیا نبوی (10 سال زندان در تبعید) و مجید دری (6 سال زندان در تبعید) به حبس های طولانی مدت محکوم شدند. مهدیه گلرو پس از بازداشت یاران شورایی تمام تلاش خود را جهت افشای طرح از پیش طراحی شده و موهن وابسته جلوه دادن شورای دفاع از حق تحصیل به سازمان مجاهدین خلق به کار بست و مجددانه پیگیر آزادی دوستان در بند شد تا اینکه در تاریخ 11 آذر 1388 به همراه همسرش وحید لعلی پور که فاقد هر نوع فعالیت سیاسی است تنها برای ایجاد فشار روانی بر روی مهدیه بازداشت شدند. و پس از ماه ها انفرادی و بازجویی های سنگین به 2 سال و چهار ماه زندان محکوم شد که در دادگاه تجدید نظر به 2 سال کاهش یافت.دوران محکومیت وی با فراز و نشیب هایی رو به رو بوده است. وی به دلیل *بیانیه ای که از داخل زندان به مناسبت 16 آذر 1389 انتشار داد به همراه مجید توکلی و بهاره هدایت به 6 ماه حبس دیگر محکوم شد و البته به همین بهانه متناوب 3 ماه و نامتناوب 5 ماه از ملاقات کابینی محروم بود. در دوران محکومیتش وی به دلیل اعتصاب غذای چند روزه در بند 209 برای کسب حداقل حقوق یک زندانی دچار عفونت روده شده است که کماکان بدین بیماری دچار می باشد. همچنین برای وحید لعلی پور همسر وی با وجود عدم هیچ گونه فعالیت سیاسی حکم دو سال حبس صادر شد که در دادگاه تجدیدنظر این حکم به یکسال حبس تعزیری و یک سال حبس تعلیق به مدت 4 سال درآمد.
مهدیه گلرو پس از تحمل 592 روز زندان در 25 تیر1390 به مرخصی 3 روزه آمد. علی رغم اطلاع به دادستانی که وی خود را صبح روز یکشنبه 2 مرداد معرفی خواهد کرد با یورش نیروهای امنیتی به منزل شخصی خود در تاریخ 1 مرداد ساعت 12 شب مواجه و به زندان بازگردانده شد. هم اکنون وی به همراه دیگر زندانیان زن سیاسی در سوله ای در زندان اوین نگهداری می شوند که در حال حاضر به غیر از نداشتن تلفن و دیگر امکانات،هواخوری بیش از 30 زن تنها 25 متر است که در واقع در این فضا لباس های شسته شده پهن می شود زباله نگهداری می شود. از طرف دیگر این هواخوری دیوارهای بلندی دارد و سقف آن با سیم های خاردار پوشانده شده است.
*متن بیانیه: «یاران دبستانی من، اگر در سال ۳۲ سه نفر دانشجو کشته شدند امروز ده‌ها دانشجو در بند هستند. هر چند که این روزها هزینه حرف زدن خیلی سنگین است اما باید به قیمت دانشگاه شدن اوین، دانشگاه آخرین سنگر آزادی زنده بماند. و بدانید که ما نیز در کنار شما در روز ۱۶ آذر یار دبستانی را زمزمه خواهیم کرد.»
در آذر سال 1387 او به همراه چند تن دیگر از دانشجویان دانشگاه علامه از جمله مجید دری در اعتراض به محرومیت غیر قانونی ایشان از تحصیل دست به تحصن نامحدود در دانشگاه زدند که این حرکت منجر به بازداشت چند روزه آنان شد. در اعتراض به بازداشت خود در تاریخ سوم آذرماه اعتصاب غذا نموده و اعلام کردند تا آزادی خود در اعتصاب غذا خواهند ماند که نهایتا یازدهم آذرماه پس از یه هفته بازداشت غیرقانونی آزاد شدند. مهدیه گلرو به جهت این تحصن یک روز قبل از بازداشت دوباره اش در سال 1388 به یک سال حبس تعلیقی محکوم شد. به دلیل سخنرانی های انتقادی و آگاهانه مهدیه در تجمعات مختلف دانشجویی، از او همواره به عنوان یکی از شجاعترین فعالین دانشجویی یاد می شود. سخنرانی های روز 8 آبان سال 1386 در دانشگاه علامه طباطبایی، 18 آذر سال 1386 در دانشگاه تهران، 17 آذر سال 1387 در دانشگاه تهران که او در آن ها به صراحت اعدام های صورت گرفته شده را محکوم می کند و سیاست های اقتصادی دولت و مقامات جمهوری اسلامی ایران را نقد می کند از آن جمله اند.
مهدیه گلرو به همراه دیگر دانشجویانی محروم از تحصیل شورایی تشکیل دادند با عنوان "شورای دفاع از حق تحصیل" که این شورا چنان خاری در چشم حاکمیت بود و پیش از انتخابات با برگزاری تجمعاتی اعتراضی مقابل وزارت علوم و صدا و سیما نقش بزرگی در افشای این دروغ آقای احمدی نژاد که منکر وجود دانشجویان ستاره دار( محروم از تحصیل) شده بود داشتند. پس از انتخابات سال 1388 اکثریت قریب به اتفاق اعضای این شورا دستگیر و بعضی از آنها از جمله ضیا نبوی (10 سال زندان در تبعید) و مجید دری (6 سال زندان در تبعید) به حبس های طولانی مدت محکوم شدند. مهدیه گلرو پس از بازداشت یاران شورایی تمام تلاش خود را جهت افشای طرح از پیش طراحی شده و موهن وابسته جلوه دادن شورای دفاع از حق تحصیل به سازمان مجاهدین خلق به کار بست و مجددانه پیگیر آزادی دوستان در بند شد تا اینکه در تاریخ 11 آذر 1388 به همراه همسرش وحید لعلی پور که فاقد هر نوع فعالیت سیاسی است تنها برای ایجاد فشار روانی بر روی مهدیه بازداشت شدند. و پس از ماه ها انفرادی و بازجویی های سنگین به 2 سال و چهار ماه زندان محکوم شد که در دادگاه تجدید نظر به 2 سال کاهش یافت.دوران محکومیت وی با فراز و نشیب هایی رو به رو بوده است. وی به دلیل *بیانیه ای که از داخل زندان به مناسبت 16 آذر 1389 انتشار داد به همراه مجید توکلی و بهاره هدایت به 6 ماه حبس دیگر محکوم شد و البته به همین بهانه متناوب 3 ماه و نامتناوب 5 ماه از ملاقات کابینی محروم بود. در دوران محکومیتش وی به دلیل اعتصاب غذای چند روزه در بند 209 برای کسب حداقل حقوق یک زندانی دچار عفونت روده شده است که کماکان بدین بیماری دچار می باشد. همچنین برای وحید لعلی پور همسر وی با وجود عدم هیچ گونه فعالیت سیاسی حکم دو سال حبس صادر شد که در دادگاه تجدیدنظر این حکم به یکسال حبس تعزیری و یک سال حبس تعلیق به مدت 4 سال درآمد.
مهدیه گلرو پس از تحمل 592 روز زندان در 25 تیر1390 به مرخصی 3 روزه آمد. علی رغم اطلاع به دادستانی که وی خود را صبح روز یکشنبه 2 مرداد معرفی خواهد کرد با یورش نیروهای امنیتی به منزل شخصی خود در تاریخ 1 مرداد ساعت 12 شب مواجه و به زندان بازگردانده شد. هم اکنون وی به همراه دیگر زندانیان زن سیاسی در سوله ای در زندان اوین نگهداری می شوند که در حال حاضر به غیر از نداشتن تلفن و دیگر امکانات،هواخوری بیش از 30 زن تنها 25 متر است که در واقع در این فضا لباس های شسته شده پهن می شود زباله نگهداری می شود. از طرف دیگر این هواخوری دیوارهای بلندی دارد و سقف آن با سیم های خاردار پوشانده شده است.
*متن بیانیه: «یاران دبستانی من، اگر در سال ۳۲ سه نفر دانشجو کشته شدند امروز ده‌ها دانشجو در بند هستند. هر چند که این روزها هزینه حرف زدن خیلی سنگین است اما باید به قیمت دانشگاه شدن اوین، دانشگاه آخرین سنگر آزادی زنده بماند. و بدانید که ما نیز در کنار شما در روز ۱۶ آذر یار دبستانی را زمزمه خواهیم کرد.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر