جمهوری اسلامی تلاش می کند با صحنه آراییهای جنجالی، رویکرد رُسوایی بار خود علیه تشکیل کشور فلسطین را از تیر رس نگاه ها خارج کند. پدیدار شدن آقای خامنه ای در نقشی که معمولا گُماشته او، آقای احمدی نژاد با طرح موضوعهای تحریک آمیز بازی می کند، شرایط وخیمی که جبهه گیری آشکار علیه تشکیل دولت فلسطین برای "نظام" رقم زده را بازتاب داده است.
رهبر جمهوری اسلامی در "کُنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین" (یک میهمانی پخش اعانه دیگر پس از برپا کردن "کنفرانس بین المللی بیداری اسلامی")، از باندهای مُسلح بُنیادگرا خواست به "مُقاومت سازمان یافته" بپردازند و هراسی از مُتهم شدن به "تروریسم" نداشته باشند. آقای علی خامنه ای به "سازمانهای مُقاومت اسلامی" وعده داد: "موشکهای ایران هم هرگاه تهدیدی از سوی دشمن بروز کند، وظیفه‌ی خود را انجام خواهند داد."
تور حرافی کم پیشینه آیت الله خامنه ای با هدف صید واکنشهای منفی گُسترده ای که بر خواهد انگیخت، پهن شده است. او اُمیدوار است در گرد وخاکی که تهدیدهای موشکی و تروریستی اش به پا می کند، بتواند دُشمنی "نظام" با ملت و کشور فلسطین و همسویی ارتجاع اسلامی با راست افراطی و جنگ طلب اسراییلی - غربی را پنهان کند.
اهمیت شنیده شدن این صدای ناهنجار چندان برای جمهوری اسلامی اهمیت داشته است که رهبر آن به جای فرستادن ستاره به بدنامی و بدآوازی شُهره خود، آقای محمود احمدی نژاد به مانژ سیرک، خود به شخصه عبا به کمر زده و در بوق دمیده است.
آقای خامنه ای به خوبی می داند که با جامه بید زده، شانس زیادی برای جدی گرفته شدن پُزهای شیکی همچون "همه پُرسی از ملت فلسطین" ندارد. برجسته ترین پیشینه انتخاباتی در کارنامه جمهوری اسلامی، تقلُب فضاحت بار و خونین برای نشاندن پادوی آقای خامنه ای بر مسند ریاست جمهوری است.
ریشخندآمیز آنکه تنها چند روز پیش از تجویز دموکراسی انتخاباتی برای مردُم فلسطین، ولی فقیه خیابان پاستور با تحمیل یک قانون تنبیهی علیه نمایندگان مجلس، میخ دیگری به تابوت تشریفات انتخابی در جمهوری اسلامی کوبیده بود.
بنابراین، او چاره ای جُز آن ندارد که بدون حاشیه روی، حرف آخر خود در باره هدف از برپایی این معرکه را با بیشترین رنگ و لعابی که می تواند به آن بدهد، به صورت مُخاطبانش پرتاب کند و پای "موشک" و "جهاد" را به میان بکشد.
روی آوردن رژیم جمهوری اسلامی به تاکتیک بیهوده تخلیه فشار از طریق جنجال آفرینی و بُحران سازی ثابت می کند که ظرفیت آن برای واکُنش در برابر تحوُلات بُزُرگ اجتماعی در منطقه ناچیز و پروسه رویدادها هر روز آن را از زاویه ای دیگر غافلگیر می سازد.
در این راستا، پرخاشگری چندش آور آقای خامنه ای نه فقط تغییری در جایگاه کنونی "نظام" در محدوده خاورمیانه و شُمال آفریقا نمی دهد، بلکه به خوبی می تواند حتی منافع بخشی از میهمانان "کُنفرانس" پخش اعانه را نیز به خطر بیاندازد. منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر