پاسدار علی صفوی، وزیر جنگ بیت آیت الله خامنه ای، آثار رانده شدن بیش از پیش جمهوری اسلامی به کُنج انزوا در اثر فشار دگرگونیهای اجتماعی و سیاسی "بهار عربی" را آشکار کرده است. او این شفافیت ناخواسته را با کنار گذاشتن خویشتنداری "نظام" در برخورد به سیاستهای یک همسایه مُهم ایران، ترکیه، و حمله مُستقیم به آن از جایگاه یک مقام رسمی به تماشا گذاشته است.
آقای صفوی جبهه گیری دولت تُرکیه علیه رژیم اسدها در سوریه را "خطای استراتژیک" خوانده و پایوران اسلام گرای این کشور را مُتهم کرده است، در مسیری حرکت می کنند که "آمریکا برایشان تعیین کرده".
پاسدار شاغل در اندرونی رهبر جمهوری اسلامی در ادامه حملات خود ضمن تهدید به "تاثیرگذاری رفتار سیاسی نابهنجار ترکیه بر روابط سیاسی با کشورهای پیرامونی مثل سوریه، عراق و ایران"، عنان از کف داده و به دخالت آشکار در مسایل داخلی کشور همسایه پرداخته است. او می گوید: "مردُم تُرکیه هم که یک مردُم مُسلمان و مُتدینی هستند، با این رویکرد دولتمردان شان مُخالفند."
به جلو فرستادن یک مقام نظامی به منظور کشیدن خط ونشان برای تُرکیه، از یک سو بیانگر آن است که جمهوری اسلامی اُمید به نرم کردن این کشور با دُلارهای سخت و یا رشوه سیاسی را از دست داده است و از سوی دیگر، این بی تابی نشان می دهد که شرایط حُکومت سوریه، مُتحد استراتژیک جمهوری اسلامی، به گونه خطرناکی رو به وخامت گذاشته است.
حاکمان ایران برای تاکید بر هماهنگ بودن رویکرد اتخاذ شده از سوی آقای صفوی، روز گُذشته از زبان یک مسوول نظامی دیگر آن را تکرار کردند. پاسدار جزایری، مُعاون ستاد کُل نیروهای مُسلح جمهوری اسلامی، تُرکیه را مُتهم کرد که "تمامی ظرفیت خود را صرف حمایت از صهیونیستها کرده است". وی در این رابطه به آنکارا هُشدار داد: "باید پاسُخگو باشد."
اگر چه تاکنون پایوران کشور همسایه نسبت به حملات لفظی مقامهای جمهوری اسلامی واکنشی نشان نداده اند اما چنین نمی نماید که سُخنان مزبور بتواند آنها را به طور واقعی تحت تاثیر قرار دهد؛ بیش از همه به این دلیل که هیچ وزنه مادی - سیاسی یا اقتصادی - توپ خالی آقای خامنه ای را پُر نمی کند.
منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر