اگر چه ارزیابی آقای احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل از وضعیت حقوق بشر در رژیم جمهوری اسلامی تاکیدی بر لزوم در دستور کار قرار گرفتن آن در این سازمان است، این گزارش موارد مهمی از جمله وضعیت حقوق کارگران را از قلم انداخته و به همین جهت ناقص است.
احمد شهید که کمبود وقت را علت کوتاه بودن گزارش خود عنوان می کند، به شش فصل در نقض حقوق بشر که شامل نحوه رفتار با فعالان جامعه مدنی (فعالان سیاسی، روزنامه نگاران، فعالان دانشجویی، هنرمندان، وکلا و فعالان محیط زیست) آزادی اجتماعات، حقوق زنان، اقلیتهای قومی و مذهبی، مجازات اعدام و حبس به خاطر ارتباط با نهادهای خارجی اشاره کرده است. وی همچنین در بخش فعالان سیاسی به طور مشروح بر شرایط میرحسین موسوی، زهرا رهنورد، مهدی کروبی و فاطمه کروبی تاکید کرده است.
در این گزارش نه تنها واقعیتهای تکان دهنده و اعمال جنایتکارانه رژیم از جمله تجاوز به زندانیان سیاسی منعکس نشده، بلکه شکنجه، آزار، دستگیری و اخراج فعالان کارگری نیز از قلم افتاده است.
آقای شهید به درستی از تعدادی از قربانیان نقض حقوق بشر در ایران نام برده، اما همزمان به هیچیک از کارگران زحمتکش و مبارزی که به دلیل درخواست حقوق صنفی خود تحت شدید ترین آزارها قرار گرفته اند از جمله: منصور اسالو، شاهرخ زمانی، محمّد جراحی، رضا شهابی، سید بیوک سیدلر، ابراهیم مددی، بهنام ابراهیم زاده، مهدی فراهی شاندیز، سعید ترابیان، بهروز نيکوفرد، عليرضا سعيدی، بهروز ملازاده و ... اشاره ای نکرده است.
اخراج دستجمعی فعالان کارگری، عدم پرداخت دستمزد و به روز سیاه نشاندن آنان و ممنوعیت و پیگرد تشکلهای صنفی، نقض بی پرده حقوق انسانی زحمتکشان ایران زمین است که این کوشندگان به خاطر بلند کردن صدای اعتراض شان علیه آن سرکوب می شوند.
از سوی دیگر، علاءالدين بروجردي، جنایتکار شناخته شده و رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس، شواهد قید شده در این گزارش را "تعريف نادرست سازمان ملل از حقوق بشر" توصیف و آن را علت عدم اجازه تحقیقات رو در رو و جلوگیری از سفر آقای شهید به ایران بیان کرد.
جلوگیری از سفر آقای شهید، خود به خود به معنای اعتراف رژیم ولایت فقیه به وخامت وضعیت حقوق بشر در ایران و عدم تمایل به بهبود آن است. این در حالیست که چنانچه به گزارشگر ویژه اجازه سفر به ایران داده نشود، پرونده رژیم به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده خواهد شد.
لیلا جدیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر