رادیو فرانسه: نوشتۀ شهلا رستمی
درپی پخش فیلمی به روی اینترنت که مسلمانان برخی کشورها آن را توهین آمیز به اسلام خوانده اند، تظاهراتی در مصر و لیبی درگرفت که در پی آن، سفیر آمریکا در لیبی و سه کارمند سفارت این کشور کشته شدند.
مرگ سفیر آمریکا و این تظاهرات، نه تنها حکایت از شرایط جوشان کشورهائی دارند که گفته می شد وارد بهار خود شده اند، بلکه ناتوانی مقامات لیبیائی را در حفظ امنیت در کشوری پر رنگ می کند، که شبه نظامیان مسلح در آن حرف اول را می زنند . این ناآرامی ها زمانی در می گیرد که "کنگره ملی" لیبی قرار است امروز رئیس دولت را برگزیند که نخستین مسئولیتش بر پا نهادن یک ارتش و پلیس حرفه ای توصیف شده است.
یک چنین فیلم ها به طور کلی و کاریکاتور و نوشته های مشکل سازی در گذشته چون کاریکاتورهای مجله فکاهی "یی لاندز پوستن" دانمارکی و "آیه های شیطانی" سلمان رشدی ، این نگرانی را به وجود می آورد که تا چه حد می توان جماعتی را تحریک کرد و توجه آنها را از مسائل مهم برگرداند. چرا که هر زمان که دیگران بخواهند می توانند از این راه آتش روشن کنند. از آزاده کیان، جامعه شناس و استاد دانشگاه در پاریس پرسیدم سود چنین تحریکی در حال حاضر که کنش و واکنش های جهانی و نیز اقتصاد شرایط خاصی را به وجود آورده، نصیب چه کسی می شود؟ و چرا چنین عملیاتی در گذشته نه چندان دور انجام نمی گرفت وامروز ما شاهدش هستیم ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر