"مسوولان" حکومتی سخن از افزایش تعداد زنان کارتن خواب و پایین آمدن سن آنان می گویند. در عین حال، هیچ نهاد دولتی نه تنها مسوولیت آنها بلکه مسوولیت کودکان، زنان و مردان بیمار، بیکار، تنگدست و کارتن خواب را که روزانه بر شمار آنان افزوده می شود، به عهده نمی گیرد. این در حالیست که از وظایف دولت است که امنیت، بهداشت و معاش آحاد جامعه را تامین کند و در صورت عدم اقدام به آن مجرم به حساب می آید.
حسین زارع، مدیر عامل سازمان رفاه، خدمات و مشارکت اجتماعی شهرداری تهران از پایین آمدن سن زنان کارتن خواب به 20 سال سخن می گوید، اما می افزاید که شهرداری وظیفه "جمع آوری" زنان روسپی را ندارد و فقط "جمع آوری" سایر زنان به عهده آنهاست.
"جمع آوری" به جای رسیدگی به ریشه ها و علل و حل مشکل تنها کاری است که جمهوری اسلامی در آن زبده است، آنهم بیشتر و حتما زمانی که مهمان خارجی دارد. نمونه آن را در هنگام اجلاس سران کشورهای غیر متعهد دیدیم که بازهم از ترفندهای حقه بازانه و فریبکارانه مختص خود استفاده کرد.
هزاران کودک و زن و مرد در اثر فقدان کمترین امکانات طبیعی برای زندگی در گوشه و کنار خیابانها و به ویژه در مناطق فقیر نشین شب را صبح می کنند. این انسانها در اثر نداشتن هیچگونه امکاناتی برای زندگی، دچار بیماریهای گوناگونی نیز می شوند. نصرت الله داهی، رييس سرایاحسان كهريزك می گوید: "همه نوع بيماری را می توان ميان کارتن خوابها پيدا کرد، از گال و شپش گرفته تا ايدز و هپاتيت."
به گفته کارشناسان، از علتهای افزایش حجم این معضل بزرگ اجتماعی می توان به نبود برنامه و دستور کار برای حمایت از تنگدستان، کم بودن مراکز مختلف حمايت دولتی يا خصوصی و حتی سازمانهای مردم نهاد برای رسيدگی به زنان کارتن خواب يا معتاد، افزايش روز افزون کودکان فراری و خيابانی و به خصوص دختران اشاره کرد.
همین که در جامعه سنتی ایران با پرنسیبها و باورهای خود پدیده کارتن خوابی زنان به واقعیتی روزمره تبدیل شده، نشان از عمق فقر و فلاکت اکثریت جامعه و ورشکستی سیستم حکومتی جمهوری اسلامی دارد. مجازات این جرم سرنگونی ست. لیلا جدیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر