یکی از مُقربان دربار رهبر جمهوری اسلامی دستور انتخاباتی او مبنی بر "شرکت اُصولگرایان با یک لیست واحد" را به آنان ابلاغ کرده است. نُکته تازه در سفارش آقای خامنه ای، اعلام آن از تریبون علنی برای شنیده شدن توسُط بدنه و زیرمجموعه است؛ یک نشانه روشن از ناکام ماندن رایزنیها در "بالا"!
آقای حداد عادل، تلاش یار گرمابه خود برای برعکس کردن پروسه "وحدت اُصولگرایان" از پایین به بالا را اینگونه فُرموله کرده است: "مقام مُعظم رهبری مایل نیستند که اُصولگرایان در انتخابات مجلس نُهم با بیش از یک فهرست وارد عرصه انتخابات شوند."
او سپس تپانچه را بر سینه مُخاطبانش گذاشته و هشدار می دهد: "هر کسی که بخواهد نغمه‌ای ساز کند و تحت عُنوان اُصولگرایی لیست جداگانه‌ای بدهد و مردم مُتدین را گیج کند، از دایره اُصولگرایی بیرون است."
آقای خامنه ای تنها دو روز پیش از این عرض اندام انتخاباتی، در یک جلسه نمایشی و از پیش ترتیب داده شده که در آن بسیجیان دانشجو نقش "تُندرو" و وی رُل "میانه رو" را بازی می کرد، با رد درخواست "ارشاد" انتخاباتی همبازیانش، ریاکارانه ورود به بحث انتخابات را "زود" دانست.
این در حالی است که وی پیش از این با جمع کردن بقایای محفل از هم پاشیده خانگی اش زیر یک تابلوی جدید، پا را به گونه ای که از هیچکس پنهان نماند، برای سوار شدن بر مجلس و دولت آینده در رکاب نهاده است. آیت الله خامنه ای به جُز مجالسی که برای ابلاغ فرمان اش انتخاب کرده، از زبان فرستادگانش جای تردیدی پیرامون پُشتیبانی خود از محفل مزبور باقی نمی گذارد.
آقای ولایتی، وزیر خارجه اندرونی در "گُفت و گویی" که ناشران حُکومتی آن روشن نکرده اند با چه کسی و به چه مُناسبتی انجام شده و از این رو بیشتر می توان آن را بخشنامه نامید، "جبهه پایداری" را "یک گُروه ولایی" توصیف کرد که "پایبندی شان را به نظام نشان دادند". او برای شیره مالیدن بر سر "اُصولگرایان شگفت زده ای که صفحه کُهنه رهبر این بار از آخر به اول برایشان نواخته می شود، لبخند زد: "همان‌طور که بقیه هم برای خودشان گروه درست کرده‌اند، چه ایرادی دارد؟ اینها هم یک گروه اُصولگرا هستند."
آنچه که "مقام عُظما" برای تاختن از اصطبل بیرون کشیده، چندان تازه نفس و برای نصیب جام برتری به راکب خود مُهیا نیست. هر گاه چنین می بود، او اجباری به علامت گذاری مرکوب و نهیب به رُقبا برای آهسته روی هم نمی داشت. این ضعف، دورگه شدن لحن و برخورد شفاف آقای خامنه ای در باره مقاصدش را توضیح می دهد.
پیش تر، آیت الله مهدوی کنی، مامور گرداندن موضوع اتحاد در باند ولایت به گونه ای که نه سیخ "رهبر" و نه کباب راست سُنتی بسوزد، از دریافت نامه "آمرانه" ای که "مطالب آن خیلی خوب نیست" خبر داده بود.
آیت الله خامنه ای آتوریته ای را به میدان افکنده که فراکسیونهای باند ولایت آن را فقط به گونه مشروط و بسته به نتیجه ای که می تواند حاصل شان گرداند، به رسمیت می شناسند. بدین سبب، خرج او از اقتدارش، اسرافی است که فقط کف موجودی را قابل دید تر خواهد کرد.
منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر