لحن تُند گُزارش جدید آژانس بین المللی انرژی پیرامون فعالیتهای هسته ای جمهوری اسلامی، ارتباط زیادی با نوع اقدامات مخفیانه ای دارد که گزارش مزبور بر اساس مدارک "مُفصل، فراگیر و اعتماد پذیر" بدانها اشاره کرده است. این فعالیتها، هیچ چیز کمتر از تلاش حاکمان ایران در جهت تولید جنگ افزار هسته ای نیست.
نگرانی گُسترده ای که گُزارش آژانس در آمریکا، پایتختهای اُروپایی و کشورهای همسایه ایران برخواهد انگیخت، از هم اکنون پیش بینی پذیر است. آژانس بین المللی برای نخُستین بار در سند خود از فُرمول "نگرانی فزاینده" برای تشریح نگاه خود به وضعیتی که فعالیتهای هسته ای جمهوری اسلامی در آن بسر می برد، مدد گرفته است.
اگر چه این نهاد بین المللی در گُزارشهای پیشین خود، اطلاعاتی از اقدامات پنهانی و شک برانگیز رژیم ولایت فقیه مُنتشر ساخته بود، اما در گُزارش تازه، اطلاعات مورد اشاره ارزش گذاری شده و نتیجه ای که از آن می تواند گرفته شود، به روشنی قید گردیده است.
جُزییات فنی اشاره شده در گزارش آژانس همچون غنی سازی حجم زیادی از اورانیوم با غنای بیش از 20 درصد یا انتقال غنی سازی به تاسیسات زیرزمینی فُردو که در برابر حملات هوایی ایمن تر است، نشانه هایی از تصمیم سیاسی "نظام" برای گذاردن جنگ افزار هسته ای در زرادخانه تسلیحاتی و باز کردن حساب برای آن در استراتژی بقای خود را آشکار می کند.
آقای خامنه ای و شُرکا صدای سوت قطار تحولات در خاورمیانه و شُمال آفریقا را که هر لحظه نزدیک تر می شود، به خوبی می شنوند. بدشانسی آنها این است که گاری "نظام" دقیقا روی ریل باز ایستاده و قادر به حرکت نیست. تلاش شدت گرفته حاکمان جمهوری اسلامی برای تولید جنگ افزار هسته ای که از چشم آژانس نیز پنهان نمانده، واکُنشی پیشگیرانه برای بیرون آمدن از این تنگنا است.
آنها می پندارند پس از دست دادن دریچه های مُداخله گری در فلسطین و لُبنان و رسیدن دومینوی تحولات از دمشق به بغداد، موثرترین تضمین امنیتی می تواند ایستادن جلوی قطار با جلیقه انفجاری اتمی باشد. منصور امان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر