شعارهای پاسدار احمدی نژاد در مورد تحریمهای شورای امنیت ملل متحد و کشورهای غربی، با موضع گیریها و پیشنهادهای پایوران دولت برای رفع تحریمها، پوشالی بودن ادعاهای احمدی نژاد را به نمایش می گذارد. احمدی نژاد در یکی از سخن پراکنیهایش در دی 89، صدور قطعنامه های تحریم سازمان ملل را به «لطیفه بی مزه» از طرف دشمنان تشبیه کرد. 
وی در رابطه با تحریمهای اقتصادی علیه جمهوری اسلامی در 15 فرردین 90 ادعا کرد که «تمام بازرگانان دنیا دنبال راهکاری هستند که روابط خود با ایران را توسعه دهند».
تلاش برای رفع تحریمها از راههای گوناگون، فعالیت لابیهای رژیم در خارج از مرزهای ایران، خنثی کردن تحریمها با عوض کردن اسامی شرکتهایی که نامشان در لیست تحریمهای آمریکا و کشورهای غربی است، نشان دهنده تاثیرات تحریمها روی رژیم است. پایین آمدن تولید نفت و از سرگیری مجدد واردات بنزین از جمله کنشهای تحریم به حساب می آید.
رئیس سازمان انرژی اتمی در پیشنهاد جدید خود به مدیر کل آژانس، همکاری با آژانس برای نظارت بر برنامه ای هسته ای، رفع تحریمها را گزینه طرف مقابل قرار داده است. راهکار پیشنهادی رژیم مبنی بر این است که «آژانس در یک دوره 5 ساله نظارت کامل بر برنامه هسته ای ایران را انجام دهد به شرط آن که تحرمیها برداشته شود».
این پیشنهاد برای طرفهای درگیر هیچ طرح جدیدی در بر ندارد، بلکه بازگشت به نقطه آغاز برخورد با پروژه اتمی رژیم است. در طرح پیشنهادی رژیم لغو تحریمها به عنوان امتیازی بزرگ در برابر قول آن گونه همکاری است که می تواند با فرمان ولی فقیه باطل شود. رژیمی که به هیچ کدام از معاهده ها و مقاوله های امضا شده بین المللی، پایبند نیست، می خواهد تحریم نقد را با وعده های نسیه عوض کند. این پیشنهاد شگردی از طرف رژیم برای طولانی کردن فرصت به سود اجرایی کردن پروژه های ماجراجویانه هسته ای است. پیشنهادی که فقط مماشاتگران را برای مدتی به بازی می گیرد.
سخنگوی اتحادیه اروپا در واکنش به پیشنهاد ارائه شده ، از رژیم خواست که به تعهدات بین المللی خود عمل کند.
زینت میرهاشمی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر