ایسنا: یک پژوهشگر و استاد زبان‌های باستانی گفت: فرهنگستان زبان و ادب فارسی در معادلسازی خلاقانه عمل نمی‌کند؛ مثلا معادلسازی «درازآویز زینتی» به‌جای «کراوات» مسخره است.
فریدون جنیدی درباره تهدیدهای تکنولوژی‌های جدید برای زبان فارسی، گفت: من با این فضایی که شما می‌گویید، سر و کار ندارم. اما زبان فارسی در اعماق تاریخ جهان ریشه دارد و از کهن‌ترین متن‌های آریایی جهان یعنی اوستا برخوردار است. این زبان با این ویژگی‌ها، از این‌جور جریان‌ها ضرر نخواهد دید؛ بلکه کم کم خودش را نشان می‌دهد و به مرور، شاخه‌های جدیدی از این درخت کهن بیرون خواهد آمد که عظمت و زیبایی آن را نشان می‌دهد.
او افزود: من در این موضوع، جای ترس نمی‌بینم. البته به این جوان‌ها نمی‌شود همین‌جوری گفت به این‌سو بیایید. ما وقتی یک مرکز جاذبه‌ی خیلی قوی به وجود بیاوریم، خواهی نخواهی این ذرات به مرکز جاذبه نزدیک می‌شوند.
جنیدی سپس درباره ارزیابی‌اش از عملکرد فرهنگستان زبان و ادب فارسی در معادلسازی برای واژه‌های خارجی، عنوان کرد: وقتی مردم ایران واژه‌هایی را که تصویب می‌شوند، به کار نمی‌برند؛ یعنی این واژه‌ها کارآیی ندارند. برای مثال، هیچ‌کس «دراز‌لقمه» را به جای «ساندویچ» استفاده نمی‌کند. کسانی که چنین واژه‌ای را می‌سازند، از آگاهی کافی برخوردار نیستند؛ وگرنه ما در زمان ساسانیان گونه‌ای خوراکی داشتیم که مانند ساندویچ بوده و اسم آن «بزم‌آورد» بوده است. البته آن‌ها این خوراک را برش می‌داده‌اند و گاز نمی‌زده‌اند.
او در ادامه افزود: وقتی برای «کراوات» معادل «درازآویز زینتی» را قرار می‌دهند، این به مسخره و ریشخند می‌ماند.
جنیدی همچنین درباره توان زبان فارسی برای مقابله با تهدیدهای احتمالی، گفت: زبان فارسی، زمانی زبان جهانی بوده است. در هندوستان تا صد سال پیش به فارسی می‌نوشته‌اند. سیصد سال پیش، کتاب «دستور زبان فارسی» در چین نوشته شده است. در صربستان نویسنده‌ای «مثنوی معنوی» را در 24 جلد تفسیر کرده است. نخستین دستگاه‌های چاپ را در قاهره و استانبول داشته‌ایم که روزنامه‌ها را به فارسی منتشر می‌کرده‌اند. چون این زبان به ریشه‌ی زبان آریایی وصل است، من ترسی ندارم و آینده‌ی خوبی برای زبان فارسی می‌بینم.
او در پایان درباره نگارش به زبان گفتار، گفت: نگارش به زبان گفتار کرم‌خوردگی از میان درخت است و به ضرر زبان فارسی است اما نمی‌تواند در مقابل نوشتار درست مقاومت کند.
فریدون جنیدی درباره تهدیدهای تکنولوژی‌های جدید برای زبان فارسی، گفت: من با این فضایی که شما می‌گویید، سر و کار ندارم. اما زبان فارسی در اعماق تاریخ جهان ریشه دارد و از کهن‌ترین متن‌های آریایی جهان یعنی اوستا برخوردار است. این زبان با این ویژگی‌ها، از این‌جور جریان‌ها ضرر نخواهد دید؛ بلکه کم کم خودش را نشان می‌دهد و به مرور، شاخه‌های جدیدی از این درخت کهن بیرون خواهد آمد که عظمت و زیبایی آن را نشان می‌دهد.
او افزود: من در این موضوع، جای ترس نمی‌بینم. البته به این جوان‌ها نمی‌شود همین‌جوری گفت به این‌سو بیایید. ما وقتی یک مرکز جاذبه‌ی خیلی قوی به وجود بیاوریم، خواهی نخواهی این ذرات به مرکز جاذبه نزدیک می‌شوند.
جنیدی سپس درباره ارزیابی‌اش از عملکرد فرهنگستان زبان و ادب فارسی در معادلسازی برای واژه‌های خارجی، عنوان کرد: وقتی مردم ایران واژه‌هایی را که تصویب می‌شوند، به کار نمی‌برند؛ یعنی این واژه‌ها کارآیی ندارند. برای مثال، هیچ‌کس «دراز‌لقمه» را به جای «ساندویچ» استفاده نمی‌کند. کسانی که چنین واژه‌ای را می‌سازند، از آگاهی کافی برخوردار نیستند؛ وگرنه ما در زمان ساسانیان گونه‌ای خوراکی داشتیم که مانند ساندویچ بوده و اسم آن «بزم‌آورد» بوده است. البته آن‌ها این خوراک را برش می‌داده‌اند و گاز نمی‌زده‌اند.
او در ادامه افزود: وقتی برای «کراوات» معادل «درازآویز زینتی» را قرار می‌دهند، این به مسخره و ریشخند می‌ماند.
جنیدی همچنین درباره توان زبان فارسی برای مقابله با تهدیدهای احتمالی، گفت: زبان فارسی، زمانی زبان جهانی بوده است. در هندوستان تا صد سال پیش به فارسی می‌نوشته‌اند. سیصد سال پیش، کتاب «دستور زبان فارسی» در چین نوشته شده است. در صربستان نویسنده‌ای «مثنوی معنوی» را در 24 جلد تفسیر کرده است. نخستین دستگاه‌های چاپ را در قاهره و استانبول داشته‌ایم که روزنامه‌ها را به فارسی منتشر می‌کرده‌اند. چون این زبان به ریشه‌ی زبان آریایی وصل است، من ترسی ندارم و آینده‌ی خوبی برای زبان فارسی می‌بینم.
او در پایان درباره نگارش به زبان گفتار، گفت: نگارش به زبان گفتار کرم‌خوردگی از میان درخت است و به ضرر زبان فارسی است اما نمی‌تواند در مقابل نوشتار درست مقاومت کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر