با اعلام استقرار سپر دفاع موشکی ناتو در خاک ترکیه، دو پیام به جمهوری اسلامی داده شد. نخست آنکه ترکیه عطای "دوستی" شک دار با جمهوری اسلامی را به لقایش بخشید و در کنار آمریکا و متحدینش خود را جا داد و دیگر آنکه، دست درازی به سوریه موقوف! پاسدار احمد وحیدی، وزیر دفاع رژیم این اقدام را به درستی "مضر" قلمداد کرد، اما مضر برای اهداف جنگ طلبانه حکومت و زیان بخش در حفظ سنگر سوریه.
در این زمینه، حکومت با لحن چماقی – هویجی به جنگ لفظی با ترکیه رفته است. یک نماینده مجلس ارتجاع گفت "کارشکنی و شیطنت ترکیه سیاست ما نسبت به آنها را تغییر می دهد" و صالحی، وزیر امورخارجه رژیم تاکید کرد "هیچ توضیحی برای این کار وجود ندارد".
این در حالیست که رهبران کشورهای عضو ناتو در اجلاس سال گذشته در پرتغال پیرامون استقرار این تاسیسات درترکیه برای مقابله با تهدید موشکی رژیم توافق کرده بودند.
از سوی دیگر، در حالی که رژیم جمهوری اسلامی به رژیم اسد، تنها متحد خارجی خود، برای سرکوب معترضین کمک نیرویی – لجستیکی می کند، ترکیه در کنار آمریکا و اروپا قرار گرفته و به اسد هشدار می دهد. در گفته های ترکیه و شنودهای جمهوری اسلامی، رفت و آمدها و مذاکرات تلفنی، ترکیه بارها از جمهوری اسلامی خواسته است که در قبال سوریه تغییر موضع بدهد. علی خامنه ای پیشتر جنبش مردم سوریه را "انحرافی" خوانده بود اما با اوجگیری مبارزات و حمایتهای بین المللی از آن، احمدی نژاد نسخه "انتخابات آزاد" را برای مردمی که جز سرنگونی رژیم اسد نمی اندیشند، پیچید.
با هشدار جدی برزیل پیرامون فعالیتهای نظامی هسته ای به رژیم و پاسخ احمدی نژاد که همسویی با آمریکا و اروپا را "توطیه" خوانده و تهدید به "تلافی جویی" کرده است، اردک چلاق آخرین چوب زیر بغل خود را هم از دست داد.
لیلا جدیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر