رژیم جمهوری اسلامی مشغول آب و جارو کردن شهر تهران برای شانزدهمین کنفرانس جنبش غیرمتعهد‌ها است. بوقهای تبلیغاتی آن با جار و جنجال در رسای این کنفرانس و اهمیت آن یاوه سرایی می کنند. حتا در این تدارک این اجلاس نیز بهم ریختگی دستگاه دیپلماسی رژیم ولایت فقیه به خوبی نمایان می شود. در این جار و جنجال تبلیغاتی هر یک از پایوران رژیم در مورد تعداد کشورها و مقامهای رسمی شرکت کننده، آمار متفاوتی را به زبان می آورند. 
در حالیکه علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه رژیم در گفتگو با خبرگزاری حکومتی ایسنا گفته است، "حدود ۳۰ تن از مقامهای رسمی کشورها در سطح رییس جمهوری در این اجلاس شرکت خواهند کرد"، علی سعید لو،رییس ستاد برگزاری این اجلاس به "خبرگزاری فارس" می گوید: "۵۱ کشور در سطح عالی و رییس جمهوری برای حضور در تهران اعلام آمادگی کرده‌اند و این تعداد در حال افزایش است."
خبر شرکت بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد در این نشست نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد. بعضی از پایوران رژیم عدم شرکت او را چندان مهم ارزیابی نمی کنند و پاره ای نیز عدم شرکت او در این اجلاس را تحت تاثیر آمریکا می دانند. خبر شرکت کیم جُنگ ایل، رهبر کره شمالی از قول محمدرضا فرقانی سخنگوی ستاد برگزاری اجلاس در راس اخبار منابع حکومتی قرار گرفت و کار شد، پس از تکرار این ادعا توسط صالحی در جمع خبرنگاران، بلافاصله محمدرضا فرقانی این خبر را تکذیب کرده و صالحی را سنگ روی یخ کرد.
هرچند رژیم برای برگزاری این نشست هزینه مالی سنگینی را متقبل شده و حتا شهر تهران را به مدت 5 روز تعطیل اعلام کرده که خسارت مالی آن بر کشور بسیار بالاست، اما واقعیت این است که جنبش عدم تعهد باشگاه سیاسی تاریخ مصرف گذشته‌ای است که از قدرت تاثیر گذاری در تحولات بین المللی برخوردار نیست. ولی انزوای بین المللی رژیم و شکستهای پی در پی دیپلماتیک اش در سطح بین المللی و منطقه باعث شده تا به این امامزاده بی معجزه دخیل ببندد و از موقعیت این اجلاس حداکثر بهره برداری را بکند.
این در حالی است که بیشترین کشورهای عضو این جنبش همان کشورهایی هستند که در نشست همکاری های اسلامی در مکه حضور داشتند. در آن نشست نیز خواسته رژیم برای حمایت از بشار اسد مورد توجه قرار نگرفت و کشورهایی همچون عراق و سودان نیز از رژیم حمایت نکردند.
حال اکنون با همه این هزینه های مالی و تلاشهای دیپلماتیک، رژیم سعی دارد تا محکوم کردن تحریمهای بین المللی علیه خود و حمایت از رژیم سوریه را به این اجلاس تحمیل کند؛ این همان خواسته ای است که در نشست مکه شکست سختی بر دیپلماسی رژیم وارد کرد.
رژیم جمهوری اسلامی از روی ناچاری و گرفتار در انزوای بین المللی با طناب جریانی در چاه می رود که بیش از آن که تصور می کند، پوسیده است.جعفر پویه
در حالیکه علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه رژیم در گفتگو با خبرگزاری حکومتی ایسنا گفته است، "حدود ۳۰ تن از مقامهای رسمی کشورها در سطح رییس جمهوری در این اجلاس شرکت خواهند کرد"، علی سعید لو،رییس ستاد برگزاری این اجلاس به "خبرگزاری فارس" می گوید: "۵۱ کشور در سطح عالی و رییس جمهوری برای حضور در تهران اعلام آمادگی کرده‌اند و این تعداد در حال افزایش است."
خبر شرکت بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد در این نشست نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد. بعضی از پایوران رژیم عدم شرکت او را چندان مهم ارزیابی نمی کنند و پاره ای نیز عدم شرکت او در این اجلاس را تحت تاثیر آمریکا می دانند. خبر شرکت کیم جُنگ ایل، رهبر کره شمالی از قول محمدرضا فرقانی سخنگوی ستاد برگزاری اجلاس در راس اخبار منابع حکومتی قرار گرفت و کار شد، پس از تکرار این ادعا توسط صالحی در جمع خبرنگاران، بلافاصله محمدرضا فرقانی این خبر را تکذیب کرده و صالحی را سنگ روی یخ کرد.
هرچند رژیم برای برگزاری این نشست هزینه مالی سنگینی را متقبل شده و حتا شهر تهران را به مدت 5 روز تعطیل اعلام کرده که خسارت مالی آن بر کشور بسیار بالاست، اما واقعیت این است که جنبش عدم تعهد باشگاه سیاسی تاریخ مصرف گذشته‌ای است که از قدرت تاثیر گذاری در تحولات بین المللی برخوردار نیست. ولی انزوای بین المللی رژیم و شکستهای پی در پی دیپلماتیک اش در سطح بین المللی و منطقه باعث شده تا به این امامزاده بی معجزه دخیل ببندد و از موقعیت این اجلاس حداکثر بهره برداری را بکند.
این در حالی است که بیشترین کشورهای عضو این جنبش همان کشورهایی هستند که در نشست همکاری های اسلامی در مکه حضور داشتند. در آن نشست نیز خواسته رژیم برای حمایت از بشار اسد مورد توجه قرار نگرفت و کشورهایی همچون عراق و سودان نیز از رژیم حمایت نکردند.
حال اکنون با همه این هزینه های مالی و تلاشهای دیپلماتیک، رژیم سعی دارد تا محکوم کردن تحریمهای بین المللی علیه خود و حمایت از رژیم سوریه را به این اجلاس تحمیل کند؛ این همان خواسته ای است که در نشست مکه شکست سختی بر دیپلماسی رژیم وارد کرد.
رژیم جمهوری اسلامی از روی ناچاری و گرفتار در انزوای بین المللی با طناب جریانی در چاه می رود که بیش از آن که تصور می کند، پوسیده است.جعفر پویه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر