سایت حکومتی الف: خبر این بود که از 20 تیر امسال ورود زنان و دختران به قهوه‌خانه‌ها و چای‌خانه‌ها ممنوع است. اخبار را گشتم و تنها همین خبر تکرار شده بود. دنبال این بودم که ببینم زنان با همراهی یک مرد حق ورود دارند یا نه که چیزی نیافتم... و اما!
چند روز پیش با یک جمع هفت نفره خانم که به جز دو نفر بقیه بین 33 تا 36 سال سن داشتند به یکی از کوه‌های اطراف تهران رفتیم. ساعت یازده بود و مسافت زیادی طی کرده بودیم و تصمیم جمع بنا بر استراحت و خوردن صبحانه شد. به اولین قهوه‌خانه‌ای که رسیدیم چون محیط خانوادگی بود، وارد شدیم. اما مسئول قهوه‌خانه ضمن بیان این نکته که خانم‌ها حق ورود به قهوه‌خانه را ندارند از ما خواست هرچه زودتر آنجا را ترک کنیم!
به خانم‌های جمع بسیار برخورد و همه‌شان گفتند این نوعی توهین محسوب می‌شود. یاد تصویب منع ورود خانم‌ها به قهوه‌خانه‌ها افتادم و برایشان توضیح دادم ماجرا از چه قرار است. عکس العمل‌ها جالب بود. آن‌ها فی‌الفور دختران و پسرانی را نشان دادند که هیچ معلوم نبود زوج باشند و به گروهی از دختران و پسران جوان اشاره کردند که چند تخت را اشغال کرده و درحال استراحت بودند. یکی دو تا از مجردهای جمع گفتند حالا که اینطور شد دفعه بعد با دوست‌پسرهای خودمان می‌آییم!
اما همچنان بحث بر سر احساس توهینی که به عنوان زن به آنان شده بود ادامه داشت. خانم‌ها عنوان می‌کردند ما هم مانند مردان انسان هستیم و حق داریم از چنین فضایی استفاده کنیم و این برخورد و عدم ورود نوعی توهین و کوچک شمردن و تبعیض بین زنان و مردان است.
به نظرم وقتی قرار است قانونی وضع شود باید به همه جوانب آن نگریست و تنها نباید صرف بیان اینکه خانواده‌ها شکایت داشتند(!) زنان از ورود به چنین مکان‌هایی منع شوند. آن‌هم درحالی که اغلب فضاهای این‌چنین در مراکز تفریحی قلیان دارند. آن‌هم وقتی که مجوز ورود زنان به چنین مکانی تنها همراه داشتن یک مرد است و این مرد هیچ تضمینی نیست که از محارم باشد مگر اینکه دم در ورود فردی بایستد و از آنان شناسنامه بخواهد! وقتی چنین قانونی وضع می‌شود بد نیست به آمار دختران مجرد و زنان مطلقه و البته تمام زنان متاهلی که می‌خواهند تنها یا گروهی برای ورزش یا تفریح به چنین جایی بروند نگاه شود. و البته بعد از چنین برخوردهایی شاید در نگاه اول فرد از روی انزجار و به نوعی مقابله به مثل، بگوید دفعه بعد با یک دوست می‌آیم اما بار روانی چنین برخوردها و محدودیت‌هایی اگر به دفعات تکرار شود آنقدر خواهد بود که زنان جامعه به این نتیجه برسند که بدون مرد معنا و هویتی ندارند و آن وقت به فکر بیافتند که مجبورند دوستی داشته باشند و آن وقت است که همین قوانین غیرمستقیم اهرم فشاری می‌شود برای دوست‌یابی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر